Η τάξη μας και πως λειτουργεί

Η τάξη μας και πως λειτουργεί

http://www.slideshare.net/marinanicolaidou37/final-39845864

 

Ένα παραμύθι για το περιβάλλον

Σενάριο ταινίας: Ο ναυαγός

Trailer for Robert Zemeckis's film starring Tom Hanks, Helen Hunt, Nick Searcy, Chris Noth,



Πρόκληση!

Η ομάδα σου και εσύ καλείστε να γράψετε το σενάριο μιας ταινίας με θέμα 
"Ο ναυαγός"

Φανταστείτε πως είστε ο μοναδικός ναυαγός σε ένα έρημο νησί, στον Ειρηνικό Ωκεανό.  

Αναφέρετε :

• Πώς και γιατί αποφασίσατε να κάνετε αυτό το ταξίδι.
• Ποιος ήταν ο προορισμός σας
• Ταξιδεύατε με κάποιους άλλους μαζί ή μόνος σας
• Πώς ήταν το ταξίδι στην αρχή και τι πήγε στραβά στη συνέχεια
• Πώς έγινε το ναυάγιο
• Πού ναυαγήσατε - περιγράψτε το νησί 

• ήρεμο - ήσυχο νησί ή άγριο - τρομακτικό
• βλάστηση - είδη φυτών
• ακτές - βράχια ή αμμουδιά
• θάλασσα - ήσυχη ή ταραγμένη
•  καιρός
• ήχοι που ακούγονται γύρω σας

Συναισθήματα / Αντιδράσεις σας 

Στο καλύτερο σενάριο θα απονεμηθεί το ΟΣΚΑΡ σεναρίου!!!

Κλέψτε ιδέες!!!

Και να τα αποτελέσματα μας....!

Σενάριο Α΄ 

         Σήμερα το πρωί, μια μέρα όπως τις άλλες ξεκίνησα με τους τρεις συναδέλφους μου το επαγγελματικό μου ταξίδι, από το Λας Βεγκας με προορισμό την Αυστραλία. Στο ταξίδι μας είδαμε από ψηλά πολλά νησιά. Μας ειδοποίησαν από το πιλοτήριο πως θα αντιμετωπίζαμε μερικές αναταράξεις. Ο συνάδελφος μου, μού ψιθύρισε׃ "Θα υπάρξει κάποιο ατύχημα". Εγώ δεν τον πίστεψα. Ξαφνικά άρχισαν να αναβοσβήνουν τα φώτα. Παρέμεινα ψύχραιμος. Μετά από δέκα λεπτά οι αεροσυνοδοί μας πληροφόρησαν ότι μπαίνουμε μέσα σε μια τροπική καταιγίδα. Όλοι ήταν τρομοκρατημένοι εκτός από εμένα που ήμουν ακόμα ψύχραιμος. Σε μια στιγμή ένας κεραυνός μοίρασε το αεροπλάνο στα δύο. Έβλεπα τους συναδέλφους μου να πεθαίνουν. Πίστευα πως θα πέθαινα και εγώ μαζί τους. Την τελευταία στιγμή της συντριβής πιάστηκα από ένα κομμάτι σίδερο. Όλα σκοτείνιασαν. Το μόνο που ακουγόταν ήταν ένα εκκωφαντικό σφύριγμα. Ήταν πολύ τρομακτικό…Με τη βοήθεια του κομματιού του πιάστηκα από ένα βράχο. Προσπάθησα να κοιμηθώ ανάσκελα. Βλέποντας τον έναστρο ουρανό αποκοιμήθηκα. Ξαφνικά με παρέσυρε ένα δυνατό κύμα στη στεριά.

        Κρανγκ! Με τσίμπησε ένα καβούρι και τότε ξύπνησα ζαλισμένος. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι βρισκόμουν σε ένα έρημο νησί. Η χρυσή αμμουδιά και οι γιγάντιοι φοίνικες δημιουργούσαν ένα θαυμάσιο τοπίο. Σηκώνομαι σιγά σιγά, προχωράω και… γκντούπ!! Μια καρύδα πέφτει στο κεφάλι μου. Μόλις κόπασε η καταιγίδα. Η θάλασσα ηρέμισε, είναι σαν λάδι. Ο ήλιος βασιλεύει και καθρεφτίζεται πάνω της, σαν να την χρωματίζει με χρυσό χρώμα. Κάνει πολλή ζέστη. Σε λίγη ώρα πετάχτηκε ένα καταπράσινο φίδι, μάλλον ήταν δηλητηριώδης. Άκουσα το νερό να τρέχει μέσα από τα φύλλα. Καθώς προχωρούσα άκουσα διάφορους ήχους ζώων. Κατάλαβα ότι το νησί θα ήταν άγριο και τρομακτικό. Όταν βρήκα το ρυάκι και έπλυνα το πρόσωπο μου, άρχισα να θυμάμαι τα λόγια του συναδέλφου μου. Ετσί κατάλαβα πως δεν θα πάνε χαμένα. Άρχισα να πεινάω…Έβλεπα του διάφορους ουρακοτάγκους να πηδούν από κλαδί σε κλαδί. Εκείνη την στιγμή σκαρφάλωσα στα δέντρα και μάζεψα όσες πιο πολλές μπανάνες ,και αλλά φρούτα υπήρχαν σε αυτά τα δέντρα. Αφού έφαγα πήρα διάφορα κλαδιά και πήγα στην ακτή, εκεί βρήκα μια σπηλιά. Σκέφτηκα να μείνω για την νύχτα. Προσπάθησα να ανάψω τη φωτιά χρησιμοποιώντας διάφορα ξύλα και χόρτα. Μου πήρε σχεδόν μια ώρα για να την ανάψω. 

        Το επόμενο πρωί ανακάλυψα ένα ημερολόγιο μέσα στη σπηλιά. Όταν το διάβασα τρομοκρατήθηκα γιατί, υπήρχε κι άλλος ένας ναυαγός σε αυτό το νησί και δεν τα κατάφερε. Βγήκα έξω και προσπάθησα να φτιάξω μια βάρκα, με μπαμπού, φύλλα και διάφορα άλλα υλικά που βρήκα στη ζούγκλα. Κατάφερα να κατασκευάσω την βάρκα και στην προσπάθεια μου να φύγω, απέτυχα. Όταν έφτασα πίσω στο νησί, πήγα στη σπηλιά και προσπάθησα να κοιμηθώ. Ξύπνησα ξαφνικά από το  συνεχόμενο κροτάλισμα ενός φιδιού. Έφυγα απ’ την σπηλιά τρέχοντας.            Καθώς έτρεχα σκόνταψα και χτύπησα άσχημα το πόδι μου. Ο κροταλίας με ακολούθησε και με δάγκωσε. Νόμιζα πως θα πέθαινα. Ο πόνος ήταν πολύ φρικτός. Με την λίγη δύναμη που μου είχε απομείνει έσκισα ένα κομμάτι από τα ρούχα μου έδεσα σφικτά το πόδι μου, λίγο πιο πάνω απ’ το δάγκωμα, ώστε να μην προχωρήσει το δηλητήριο. Μπήκα μέσα στη ζούγκλα, όταν ένα φώς με τύφλωσε. Λιποθύμησα! Δύο άνθρωποι κατέβηκαν από το ελικόπτερο και με κουβάλησαν μέσα. Όταν ξύπνησα ήταν πρωί. Αντιλήφτηκα ότι ήμουν σε ένα ελικόπτερο. Μίλησα στον κυβερνήτη. Τον ρώτησα πως με βρήκαν. Μου είπε ότι εντόπισαν το μαύρο κουτί της πτήσης μου. Όταν άκουσα την λέξη ‘πτήση’ τρομοκρατήθηκα και σηκώθηκα. Περπάτησα δύο βήματα μέχρι την πόρτα του ελικοπτέρου. Πάτησα το κουμπί για να ανοίξει η πόρτα…

                                                    …ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

   Για το σενάριο εργάστηκαν οι: 

 Ορνέλα Γέροβα

 Ανδρέας Σαρίδης

 Αναστασία Χατζησωτήρη

 Σαμίρ Μπάτερ

 Παναγιώτα Ούλα και

 Ελευθέριος Βαφειάδης

Σενάριο Β΄ 

Η ιστορία μου αρχίζει όταν με κάλεσε η δουλειά  για ενα ταξίδι.Ταξίδευα από την Αμερική προς την Κίνα, μαζί με ακόμη 20 άτομα.

Η απογείωση ήταν τέλεια.Φαινόταν πως όλα πήγαιναν καλά. Ξαφνικά μαύρα σύννεφα άρχισαν να μαζεύονται κι ο ήλιος εξαφανίστηκε. Το αεροπλάνο άρχισε να κουνιέται. Πανικοβληθήκαμε! Αν δεν έκανα λάθος βρισκόμασταν μέσα σε ένα μαύρο σύννεφο. Η αγωνία κορυφώθηκε. Οι πιλότοι μας ενημέρωσαν πως πέσαμε σε τροπική καταιγίδα. Η μια μηχανή σταμάτησε. Το αεροπλάνο άρχισε να πέφτει. Καθώς πέφταμε όλοι φώναζαν. Ξαφνικά νιώσαμε  το νερό του Ειρινικού ωκεανού. Αρχίσαμε να βουλιάζουμε...Ενα μεγάλο κύμα με έριξε στην ακτή.

Γκτουπ! με βρήκε μια καρύδα στο κεφάλι. Φτου, φτου! έφτυσα την άμμο. Που βρίσκομαι; είπα. Ένιωσα τρομοκρατημένος. Κάτω πρόσεξα την ολόχρυση άμμο και όταν κοίταξα ψηλά κατάλαβα ότι η καταιγίδα κόπασε. Ο ήλιος καθρεφτιζόταν στην θάλασσα και φαίνοταν σαν λάδι.

Από ότι κατάλαβα το νησί ήταν έρημο. Άφησα την βραχώδη  ακτή και πήγα να εξερευνήσω τη ζούγκλα. Φοβόμουν μόνο και μόνο που το σκεπτόμουν, αλλά έπρεπε να μάθω τι υπήρχε στο νησί. Αντίκρισα φοίνικες, μπανανό-δεντρα και κακαόδεντρα. Άρπαξα μια μπανάνα και την καταβρόχθισα. Καθώς προχωρούσα άκουσα τον ήχο του νερού και τον ακολούθησα, είδα ένα καταρράχτη με μια λίμνη από κάτω. Ένιωθα έντονα  την αλμύρα  από το νερό της θάλασσας στο σώμα μου ετσι μπήκα στη λίμνη. Όταν έφυγα απο την λίμνη είδα ένα μεγάλο φίδι που  κρεμιόταν από ένα κλαδί και έτσι έτρεξα γρήγορα πρός την ακτή. Εκεί πέρασα τη νύχτα. Το πρωί ξύπνησα τρομαγμένος. Δεν κομήθηκα καλά. Έβλεπα  εφιάλτες όλη την νύχτα. Οι εφιάλτες με έκαναν να φοβάμαι περισότερο.

Στην συνέχεια πήγα στη ζούγκλα για να βρώ φαγητό και νερό. Πήρα μπανάνες και καρύδες,πήγα στη λίμνη για να πιώ νερό και γύρισα πίσω στην ακτή. Δοκίμασα με ένα ξύλο που έκανα μυτερό, με μια πέτρα,  να πιάσω ψάρια. Τελικά κατάφερα να πάρω ένα αλλά ήταν πολύ δύσκολο. Προσπάθησα να ανάψω φωτιά τρίβοντας δύο ξύλα και τα κατάφερα, όμως μου πήρε αρκετή ώρα. Έψησα το ψάρι και είχα ζεστασιά.

 Πήγα να ανακαλύψω τι υπάρχει στις άλλες ακτές. Βρήκα μια σπηλιά σε μια από της ακτές και έμεινα μέσα. Κάθε μέρα που περνούσε χάραζα  στους βράχους της σπηλίας μια γραμμή που σήμαινε ότι περνούσε μια μέρα, έτσι δεν έχανα την αίδθηση του χρόνου. Ξαφνικά καθώς καθόμουν στη σπηλιά άκουσα ένα δυνατό  σφύριγμα. Φοβήθηκα αλλά δεν δίστασα να δω τι υπάρχει  μέσα. Καθώς προχωρούσα εμφανίστηκαν μπροστά  μου πολλές νυχτερίδες που πέταξαν με μανία προς το μέρος μου.

Βγήκα γρήγορα έξω και ηρέμησα. Άκουγα τα πουλιά να τιτιβίζουν. Αφού πέρασε λίγη ώρα έριξα μια πέτρα στην σπηλιά για να βεβαιωθώ πώς οι νυχτερίδες έφυγαν. Τελικά δεν υπήρχαν άλλες νυχτερίδες και μπήκα μέσα. Καθώς έμπαινα, αντίκρισα ένα σκελετό. Φοβήθηκα! Πηγαίνοντας πολύ προσεκτικά κοντά του  βρήκα  ένα ημερολόγιο στα χέρια του. Διάβασα το ημερολόγιο και ανακάλυψα ότι υπάρχει ένα ηφαίστειο.

1 ΜΗΝΑ ΜΕΤΑ...

Μπούμ!!! <<Τι είναι αυτό;>> είπα. Τότε θυμήθηκα το ηφαίστειο από το ημερολόγιο.Μακάρι να μην είναι το ηφαίστειο! Φώναζα για βοήθεια. Ξανάκουσα τους ήχους και πήγα να βρώ το ηφαίστειο. Τελικά το είδα να κάνει μικρές εκρήξεις  και έτρεξα πίσω στην ακτή. Όταν έφτασα είδα το ηφαίστειο να κάνει όλο και πιο μεγάλες εκρήξεις. Ένιωσα τρομαγμένος.

Ξαφνικά άκουσα ένα διαφορετικό ήχο να έρχεται από ψηλά...   Ήταν 2 ελικόπτερα! Άρχισα να φωνάζω. Η αγωνία κορυφώθηκε. Μου έριξαν μια σκάλα αλλά  ήταν μακριά. Θα καταφέρω  να τη φτάσω πριν να εκραγεί το ηφαίστειο;

Για την ομάδα εργάστηκαν:

Αναστασία Στυλιανού

Αλέξανδρος Καραντώνης

Δημήτρης Μακρίδης

Αιμίλια Μπατάρ

Διαλεχτή Λαμπάκη

Σενάριο ομάδας Γ

-         Louisa αγάπη μου θες να πάμε ένα ταξίδι στη Χαβάη, έτσι για διακοπές του καλοκαιριού;

- Ναι, φυσικά αγάπη μου!

Καθώς ταξιδεύαμε υπήρχε μια βλάβη στο πίσω μέρος του αεροπλάνου. Τότε οι αεροσυνοδοί μας ειδοποίησαν για να μην πανικοβληθούμε και μας είπαν να μην ανησυχούμε γιατί όλα θα πάνε καλά. Ξαφνικά το αεροπλάνο έκανε πλαγιές κινήσεις και σταδιακά άρχισε να χάνει ύψος.

Νιώθω ένα κύμα να με χτυπάει στο πρόσωπο. Ανοίγω τα ματιά μου, βρίσκομαι μπρούμυτα στην ολόχρυση αμμουδιά. Συνειδητοποιώ πως βρίσκομαι σε ένα έρημο νησί. Ξαφνιάζομαι! Σηκώνομαι και αρχίζω να φωνάζω. << Εεεεεε! Είναι κανείς εδω;>> φώναζα και ξανά φώναζα αλλά τίποτα, κανείς δεν ήταν εκεί. Φοβισμένος και με την αγωνιά μου να είναι στα ύψη, κάθισα στην ολόχρυση αμμουδιά κάτω από μια πανύψηλη φοινίκια. Έβλεπα τον ήλιο να καθρεφτίζεται στην θάλασσα.

 Άρχισα να σκέφτομαι τι θα απογίνω πως θα καταλήξω. Ο ουρανός σκοτείνιασε <<πλησιάζει βροχή >>είπα. Έτρεξα να βρω καταφύγιο περάσω την νύχτα. Λίγο παραπέρα βρήκα μια μικρή σπήλια . Άναψα φωτιά , κάθισα και σιγά σιγά αποκοιμήθηκα.

                                                          Την επομένη μέρα

Ξύπνησα  και είδα έναν πολύχρωμο παπαγάλο πάνω στο κεφάλι μου.  Όταν τον είδα τρόμαξα. Ο παπαγάλος συνεχεία έλεγε <<αγάπη μου, που βρίσκεσαι;>> συνεχεία και συνεχεία έλεγε αυτό το πράγμα.  Κατόπιν συνειδητοποίησα ότι ο παπαγάλος άκουγε αυτή την φράση από εμένα γιατί όταν κοιμόμουν  παραμιλούσα. <<Γκρρρρρ! πείνασα>> κάθισα και άρχισα να σκέπτομαι τι μπορούσα να φάω.

Μπαίνω στη ζούγκλα για να βρω κάτι να φαγητό.  Προχωρώ και βλέπω μια πετρά και πάνω έγραφε με σκαλισμένα γράμματα κάτι και δίπλα  είχε  ένα σκελετό <<Ααααα!  Νεκρός >>  φώναξα  <<μάλλον αυτός σκάλισε τα γράμματα πάνω στην πετρά>>. Τα γράμματα φαινόταν να είναι λατινικά. Με ένα φύλλο καθάρισα την πετρά και πάνω είχε σκαλισμένο ένα χάρτη. << Πρέπει να το εξερευνήσω. Μπορεί να με βοηθήσει να φύγω από εδώ. >> Ακλούθησα τον χάρτη και  πήγα βαθιά στο δάσος. Στον δρόμο μου είδα ένα ……………………….. τεράστια γέρικα δέντρα, πολλά αγρία ζώα που τους ξέφυγα με μεγάλη τύχη και είχα και τον παπαγάλο  να λέει ότι λέω.

Έφτασα στο τέλος του   χάρτη άλλα δεν βρήκα τίποτα πάρα μονό μια καρύδα. Την πήρα, την μοίρασα στα δύο  και  ήπια το χυμό της. Καθώς  περπατούσα στο έδαφος αντίκρισα ένα σχίσμα. Ξαφνικά έγινε ένας μικρός σεισμός περίπου 4 ρίχτερ. Τότε ένα κομμάτι από το ραγισμένο έδαφος άνοιξε και  κάποια σκαλιά άρχισαν να ανεβαίνουν στην επιφάνεια. Κατέβηκα τα σκαλοπάτια και στο βάθος είδα μια βάρκα. Μπήκα μέσα …με οδήγησε στον ωκεανό. Τότε είδα τις ακτές της Αμερικής…

Τα παιδιά που δούλεψαν για το σενάριο:

Αναστασία Χαραλάμπους

Κωνσταντίνος Κονιαράκης

Μαρίνα Χριστοφόρου

Σοφία Δεμουρτσίδου

Γιώργος Μιχαήλ

Ξένια Μιχαήλ

 

Σενάριο ομάδας Δ

 Εγώ -Θα πάω για δουλειά στο Σίδνεϋ.
Γυναίκα -ΟΧΙ!!! Μη φύγεις από το Σαν Φρανσίσκο, σε παρακαλώ!
Εγώ -Δεν μπορώ, πρέπει να φύγω
   Την επόμενη μέρα, αρχίζω να ετοιμάζω τα πράγματά μου. Αύριο θα είναι η μέρα του ταξιδιού μου. Όταν πηγαίνω στο αεροδρόμιο ρωτώ πότε φεύγει το αεροπλάνο για το Σύδνεϋ και μου λένε ότι έφυγε πριν 5 λεπτά!
Εγώ -Μα γιατί, μου είπαν ότι θα έφευγε σε 30 λεπτά.
Υπεύθυνος-Μα σου στείλαμε μήνυμα και σου είπαμε ότι θα φύγει 35 λεπτά νωρίτερα.
Εγώ-Ένα λεπτό να κοιτάξω το κινητό μου. Ωχ ναι, είχατε δίκαιο.
Χωρίς να χάσω την ψυχραιμία μου τον ρωτώ πότε φέυγει το επόμενο αεροπλάνο για το Συνδεϋ.
Υπεύθυνος-Σε 2 ώρες κύριε.
Μετά από μιάμιση ώρα…
Εγώ-Ευτυχώς Θεέ μου έχω μπει στο αεροπλάνο για το Σύδνεϋ.
Σε μισή ώρα το αεροπλάνο ξεκινά. Στην αρχή όλα πηγαίνουν καλά. Καθώς είμαστε στον Ισημερινό, κάτι αρχίζει να πηγαίνει στραβά. Εμφανίζεται ο τυφώνας Χαϊγιάν που ταξιδεύει προς τα ανατολικά, μας παίρνει νότια. Είναι νύχτα. Ξαφνικά όλοι κλείνουμε τα μάτια μας γιατί το αεροπλάνο θα πέσει.
    Καταπίνω αλμυρό νερό! Ξυπνώ αμέσως! Όταν σηκώνομαι συνειδητοποιώ ότι είμαι σε ένα έρημο νησί. Αλλά το μόνο που σκεφτόμουν ήταν που πήγαν οι άλλοι; Έχουν πνιγεί; Κοιτάζω από πάνω και βλέπω τεράστιους φοίνικες. Οι ακτές είναι αμμώδεις και μέσα στην θάλασσα υπάρχουν κοφτερές πέτρες. Τα σύννεφα είναι στην ανατολή και μάλλον το απόγευμα θα βρέξει. Είμαι τρομοκρατημένος και δεν ξέρω τι να κάνω. Τότε, μου έρχεται η ιδέα να εξερευνήσω την ζούγκλα. Προχωρώ προς το καταπράσινο δάσος. Με τα χέρια ανοίγω κάτι τεράστια φύλλα μπανανιάς που μοιάζουν με κουρτίνα. Αντικρίζω έναν υπέροχο παράδεισο. Ακούω τις κραυγές και τα τιτιβίσματα των πολύχρωμων πουλιών, και το θρόισμα των φύλλων. Όλα ήταν αρμονικά. Πίσω από έναν καταρράκτη βλέπω μια στοιχειωμένη σπηλιά. Όταν μπαίνω βλέπω από πάνω σταλαχτίτες που επάνω τους υπήρχαν νυχτερίδες. Προχωρώντας λίγο πιο μέσα, βλέπω τρεις διαδρόμους. Έπρεπε να διαλέξω ένα από αυτούς τους τρεις και διάλεξα τον τελευταίο. Στην πορεία βλέπω έναν σκελετό να κρατά ένα ημερολόγιο που γράφει: «Βρες το κλειδί αν θέλεις να φύγεις από το νησί». Όταν βγαίνω έξω από τη σπηλιά, αρχίζω να ψάχνω το κλειδί. Ψάχνω και ψάχνω μα δεν βρίσκω τίποτα. Προσχωρώ κι άλλο και βλέπω κάτι να λάμπει! Το παίρνω και διαβάζω την χαραγμένη επιγραφή: «Αν θέλεις να βρεις το κλειδί πήγαινε εκεί που ξεκίνησαν όλα». Πηγαίνω εκεί που βρέθηκα και αρχίζω να ψάχνω το κλειδί. Όταν βλέπω το ηλιοβασίλεμα καταλαβαίνω πως θα νυχτώσει, και πρέπει να βρω ξύλα για τη φωτιά. Μόλις βρήκα τα ξύλα άρχισα να ανάβω τη φωτιά. Τώρα πρέπει να βρω φαγητό. Ξαφνικά εμφανίζονται 2 ψάρια στην ακτή και με το πρώτο ξύλο που βρίσκω τα σκοτώνω και τα παίρνω. Ακολούθως τα ψήνω. Όταν τελειώνω το φαγητό ξαπλώνω κάτω από μια φοινικιά και κοιμάμαι.
    Το επόμενο πρωί, κάτι  αντικρίζω στην κοιλιά μου. Είναι το κλειδί! Χωρίς να χάσω χρόνο, πηγαίνω στην σπηλιά, μπαίνω στον τρίτο διάδρομο και βρίσκω μια πόρτα. Την ανοίγω και βρίσκω έναν χάρτη. Μόλις τον παίρνω η σπηλιά αρχίζει να γκρεμίζεται! Τρέχω προς τα έξω. Μόλις βγαίνω έξω απ’ την σπηλιά, διαβάζω τον χάρτη. Ο χάρτης με οδηγά…

Για το σενάριο αυτό δούλεψαν οι:
Εμμανουήλ Ονησιφορίδης
Κωνσταντίνα Νεοφύτου
Σάββας Παπουνίδης
Χριστιάνα Μαρίνου
Ζαχαρίας Σταύρου
Ισαβέλλα Παπακωνσταντίνου

 

Αναστασία , Δημήτρης , Αλέξανδρος, Διαλεχτή και Αιμίλια:
οι νικητές του διαγωνισμού ζωγραφικής απόδοσης του σεναρίου της ομάδας τους...

Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες

Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες

Ο Θαλασσοπόρος της Ρίτας Μπούμη - Παπά όπως τον φτιάξαμε!!!

 Ένα ζεστό καλοκαίρι , ένα μικρό κοριτσάκι ξεκίνησε με την οικογένεια του για να πάνε στο περιβόλι της γιαγιάς και του παππού.

Μόλις φτάσανε, το μικρό κορίτσι αποφάσισε να φτιάξει μια μικρή χάρτινη βαρκούλα. Έτσι πήγε στη δεξαμενή του περιβολιού και έριξε την βαρκούλα της μέσα στο νερό. Καθώς την έβλεπε να επιπλέει στο νερό η φαντασία της την ταξίδεψε στην απέραντη θάλασσα. Έγινε μια μικρή θαλασσοπόρος…

Το καράβι της είχε προορισμό την Ινδία, τον Βόλγα, τον Μισσισσιππή. Έτρεχε το καράβι της πήγαινε αστραπή. Σε μια στιγμή χάθηκε στην απέραντη θάλασσα. Καθώς έψαχνε να βρει στεριά, έστριψε το τιμόνι και να η Αμερική! Προχώρησε και… να και η Κίνα, το Σουέζ και ο Παναμάς! Συνέχισε για να πάει στην Πόλη… μα μια φωνή την διέκοψε: «Μαρίνα, Μαρίνα έλα σπίτι το φαγητό είναι έτοιμο!!!».

Το ταξίδι  της μικρής θαλασσοπόρου τέλειωσε απότομα…

Αναστασία Χατζησωτήρη

Στ τάξη 

Ο Κεραυνός Μακουίν

Ο Κεραυνός Μακουίν, το κόκκινο αγωνιστικό που κατέκτησε τις καρδιές μας στην πρώτη ταινία, βρίσκεται, κατόπιν παρότρυνσης του καλού του φίλου Μπάρμπα, αντιμέτωπος με μια νέα πρόκληση -- τη διεκδίκηση της πρώτης θέσης στο παρθενικό Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αγώνων Αυτοκινήτου. Πρόκειται για μια σειρά από τρεις διαδοχικούς αγώνες ταχύτητας, οι οποίοι θα διεξαχθούν στις ειδικών απαιτήσεων πίστες του πολύβουου Τόκιο, της κοσμοπολίτικης παραθαλάσσιας Ιταλικής πόλης Πόρτο Κόρσα και του αριστοκρατικού Λονδίνου, και σκοπός τους είναι να αναδείξουν το κορυφαίο αγωνιστικό αυτοκίνητο του πλανήτη! Όμως, το πρώτο αυτό υπερατλαντικό τους ταξίδι, επιφυλάσσει στον Κεραυνό και στον Μπάρμπα άφθονες εκπλήξεις, καθώς οι δυο τους θα βρεθούν αναπάντεχα μπλεγμένοι σε μια άκρως απόρρητη επιχείρηση εξάρθρωσης μιας διεθνούς σπείρας εγκληματιών.

Ο μπάρπας και το φάντασμα

Περιγραφή αυτοκινήτου - Ο δικός μας "Καραϊσκάκης" !!!

http://www.slideboom.com/presentations/618890/%CE%A0%CF%8E%CF%82-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF

Περιγραφή αυτοκινήτου
 Ο δικός μας "Καραϊσκάκης" !!!

Ο πατέρας μου κάθε μέρα με παίρνει στο σχολείο με ένα νέας τεχνολογίας αυτοκίνητο, μάρκας Audi.

   Είναι ένα κοντό και μακρύ αυτοκίνητο, ιδιαίτερα στο μπροστινό μέρος. Εμένα μου θυμίζει τούνελ. Το χρώμα του είναι μπλε σκούρο και στο πίσω μέρος υπάρχει ένα κουτί όπου έχει μέσα ένα κινητό φαρμακείο.

   Από μέσα, είναι στρωμένο με μπεζ δερμάτινες πολυθρόνες. Όταν πατήσεις ένα κουμπί ανοίγει το καπό που το καλοκαίρι γίνεται καλοκαιρινή αποθήκη. Μα, τον χειμώνα είναι άδειο. Βάζουμε μόνο τις σχολικές μας τσάντες. Μου θυμίζει διαστημόπλοιο,αφού πατώντας ένα κουμπί κάνει όλα τα φώτα πράσινα ή ένα άλλο που τα κάνει κόκκινα.

   Είναι ένα αυτοκίνητο με δική του εμφάνιση, ξεχωριστό από τα υπόλοιπα!

Αναστασία  Χατζησωτήρη

Με την μαμά μου κάθε καλοκαίρι πηγαίνουμε στην παραλία. Με το χρυσό αυτοκίνητο μας το <<VITARA>>.

Μοιάζει λίγο με τζιπ. Έχει κίνηση και στους τέσσερεις τροχούς και μας αρέσει να πηγαίνουμε ταξίδια με αυτό. Είναι περίπου 16 χρονών. Από μέσα είναι ευρύχωρο, έχει πολύ χώρο για τις αποσκευές μας . τα καθίσματα είναι υφασμάτινα καρό με πολύ σκούρο μπεζ σαν λαχανί, με μπλε και γαλάζιες κουκίδες. Από έξω είναι πανέμορφο. Μπροστά μοιάζει σαν το πρόσωπο αρκούδας . Από πίσω έχει μία ρεζέρβα αν σκάσει το λάστιχο.

Πραγματικά το αγαπώ αυτό το αυτοκίνητο . Θα μπορούσες να πεις πως είναι ζωντανό , επειδή έχει την δική του προσωπικότητα. Για εμένα είναι ξεχωριστό. 

Ελευθέριος Βαφειάδης 

Σήμερα θα σας περιγράψω ένα αυτοκίνητο, το ford focus  του 2006. Το χρώμα του είναι γαλάζιο και το σχήμα του μοιάζει με ορθογώνιο.

            Οι καρέκλες του είναι πολύ αναπαυτικές, το χρώμα των καρεκλών είναι γκρίζο. Μέσα στο αυτοκίνητο έχει πολλά λαμπάκια και είναι σαν πυλοτήριο. Πίσω από τον συνοδηγό έχει μια θήκη.

          Από έξω  έχει αεροδυναμικό στυλ, το μπροστά του αυτοκινήτου μοιάζει σαν Κινέζος. Στο καπό του αυτοκινήτου πάντα έχουμε ένα μεγάλο πυροσβεστήρα. Ένας μικρός πυροσβεστήρας βρίσκεται επίσης και στο μπροστά μέρος του αυτοκινήτου. Είναι λίγο χαμηλό μπροστά και στο πίσω μέρος είναι ψηλό.

              Συνήθως το φωνάζουμε <<Το μεγάλο>> γιατί έχουμε και άλλο αυτοκίνητο που είναι μικρό για αυτό το φωνάζουμε έτσι.   

Σαμίρ Μπάτερ

            Θα σας περιγράψω το αυτοκίνητο μου με το οποίο πάω στο σχολείο. Είναι μοντέρνο και σε μικρό μέγεθος. Το χρώμα  του είναι άσπρο και μοιάζει λίγο με κουτί. Από μέσα είναι χαλαρωτικά τα καθίσματα, είναι  μαύρα  και ρούχενα.  Για τον οδηγό έχει ένα καθρεφτάκι για να βλέπει, έχει ράδιο, τέσσερα αυτόματα παράθυρα και ότι άλλο                         χρειάζεται ο οδηγός.                                                                                        

           Από έξω έχει δυο τεράστια φώτα,τέσσερις τροχούς   και  δυο καθρεφτάκια. Η μηχανή βρίσκεται στο μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου. Στο πίσω μέρος βρίσκεται το καπό όπου βάζουμε διάφορα πράγματα. Αυτό το αυτοκίνητο το αγαπώ πολύ.

Χριστιάνα Μαρίνου

    Κάθε μέρα έχω ενα μάθημα μετά απο το σχολείο.Συνήθως με πέρνει ο πατέρας  μου στα φροντιστήρια.Με πέρνει με το αυτοκίνητο του.Η μάρκα του είναι Mercedes που την αγόρασε 2 χρόνια πριν.
    Είναι ενα γκρίζο αυτοκίνητο.Το σχήμα του μου μοιάζει με ορθογώνιο. Τα φώτα στο μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου μου μοιάζουν σαν τα ματιά ενός άγριου σκύλου.Είναι ενα μεγάλο αυτοκίνητο που πιάνει μεγάλες ταχύτητες.Μέσα στο αυτοκίνητο υπάρχει ενα μικρό τραπεζάκι πίσω απο το κάθισμα για να τοποθετας τα αναψυκτικά ή γλυκα (chips,σοκολάτες,coca cola κ.λ.π).  Όταν κάθεσαι στο μπροστινό κάθισμα και δεν βάζεις την ζώνη το αυτοκίνητο αρχίζει την σειρήνα που με νευριάζει πολύ.Όμως όταν ο οδηγός οδηγάει 5 μέτρα το αυτοκίνητο κλείνη αυτόματα όλες τις πόρτες του αυτοκίνητου.Το Mercedes είναι πολύτιμο για τον πατέρα μου γιατί ήταν το αυτοκίνητο που ήθελε πάντα.Το αγόρασε από την Γερμανία και του το έφεραν μετά απο 3 εβδομάδες . Μου αρέσει πολλά αυτο το αυτοκίνητο.

Σοφία Δεμουρτσίδου

        Θύμαμαι παλιότερα όταν με έπαιρνε ο πατέρας μου στη θάλασσα με το αυτοκίνητο μας. Το αυτοκίνητο είχε σχήμα οβάλ και η μάρκα του ήταν Mercedes.Μια μέρα αποφάσισα να το ονομάσω Bat-Μan γιατί ήταν όλομαυρο σαν τον Bat-Man.
       Η εξωτερική του εμφάνιση ήταν υπέροχη.Ηταν ψηλό,το χρώμα του ήταν μαύρο,τα φώτα του ήταν σαν ματιά της νυχτερίδας και ήταν τετρακίνητο. 
     Η εσωτερική του εμφάνιση ήταν επίσης υπέροχη.Απο μέσα τα καθίσματα ήταν δερμάτινα μπεζ.Ειχε ότι χρειάζεται ο οδηγός και το καλύτερο ήταν πως υπήρχε μια τηλεόραση.εβαζες ότι CD γουστάρες.
      Οταν πηγαίναμε βόλτα με τον μπαμπά μου όλα τα ματιά ήταν στραμενα πάνω μας.Ολοι μας ζήλευαν.!!!!

Στάλθηκε από το iPad του Ζαχαρία Σταύρου

    Με τους γονείς μου πάμε πολλές βόλτες.  Για να πηγαίνουμε τις βόλτες μας χρησιμοποιούμε το αυτοκίνητο μας. Ενα σύγχρονο αυτοκίνητο. Η μαρκα του είναι Skoda.  

    Το χρώμα του είναι μαύρο. Από μέσα έχει μπεζ δερμάτινα, αναπαυτικά καθίσματα. Έχει αρκετά κουμπιά. Πάνω στο τιμόνι, στο χειρόφρενο και στις ταχύτητες. Στο ράδιο έχει πολλά κουμπιά! Έχει σχήμα που μου θυμίζει μικρή φάλαινα κάποιες φορές. Είναι εύκολο στην οδήγηση και έχει αρκετή αντοχή.

    Αν δεν κάνω λάθος το αγοράσαμε το 2008. Έχει μεγάλη συναισθηματική αξία για μένα και την οικογένεια μου.

Δημήτρης Μακρίδης

    Με τον πατέρα μου πηγαίνουμε εκκλησία κάθε Κυριακή. Έχει ένα αυτοκίνητο μοντέλο του 2009~, και μάρκας TOYOTA. Το σχήμα του είναι καμπυλωτό, κυλινδρικό, ή ίσως και ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο. Έχει χρώμα γκρίζο, πιο έντονο μπροστά, και πιο απαλό πίσω. Είναι ψηλό και μέτριο σε μήκος.
    Μέσα έχει ρούχινα καθίσματα και από κάτω είναι στρωμένο με μάυρα χαλιά, μια κλασσική συνήθεια. Τα μπροστινά φώτα θυμίζουν φάτσα θυμωμένου ανθρώπου. Το πίσω μέρος δεν μου θυμίζει κάτι. Στη μύτη του αυτοκινήτου δηλ. στο καπό βάζουμε τα ψαρικά, τα εργαλεία, τον πυροσβεστήρα, το κουτάκι πρώτων βοηθειών και ο,τι φανταστείτε. Το οδόμετρο αγγίζει τα 55 000 χλμ. Μπορεί να τρέξει μέχρι και 240 χλμ. την ώρα.    Νιώθω πολλή περηφάνια για το αυτοκίνητο του πατέρα μου και θέλω να το κρατήσει για όλη του τη ζωή!!!
 

Εμμανουήλ Ονησιφορίδης

       Το αυτοκίνητο του παπά μου το χρωμα του είναι γρίζο σκούρο. Το σχήμα του, μου θυμίζει κάτι σαν βάτραχο. Ο δικός μας "Καραϊσκακης"  έχει πέντε καθίσματα.          Έχει μέσα συρταράκι ασφαλείας ,  και τρία καθρεφτάκια. Το ένα καθρεφτάκι το χρησιμοποιεί μόνο ο οδηγός. Μου αρ'εσει όταν ακούω ωραία τραγούδια μέσα στο αυτοκίνητο και όταν βάζω στην θήκη του ποτού, το αναψυκτικό μου. Πίσω από τα μπροστινά καθίσματα υπάρχουν θήκες για περιοδικά. 

    Περνώ υπέροχα όταν πηγαίνω εκδρομές με το αυτοκίνητο του παπά μου. Εξωτερικά το αυτοκίνητο μας έχει τέσσερα φώτα, πόρτες και τροχούς. Το αυτοκίνητο μας έχει πολυτέλεια είναι γρήγορο και άνετο.

Αναστασία Στυλιανού

   Η μαμά μου με φέρνει κάθε μέρα στο σχολειό με ένα ωραίο αυτοκινητο που μοιάζει με ένα ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο.

    Το χρώμα του είναι ασήμι ίσως και γκρίζο.Από μέσα είναι απλό.Το μπροστινό μέρος έχει ένα ένα καφέ χρώμα και ένα μέρος  για να βάζεις  το τηλέφωνο σου. Τα καθίσματα είναι ρουχινα και έχουν χρώμα μπεζ.Από πίσω έχει ένα μικρο κάθισμά που πάνω έχει ένα μικρο κουτάκι για να βάζεις τα ποτά σου μέσα.

    Δεν είναι ούτε  πολύ ψηλό, ούτε πολύ χαμηλό.  Από μπροστά μοιάζει  με φάτσα  λαγού. Από πίσω είναι καμπυλωτό και έχει ένα σήμα του μερσεντες.

    Αγαπώ αυτό το αυτοκίνητο μας γιατί μαζί του πέρασα ωραίες στιγμές.

Αναστασία Χαραλάμπους

  

      Στα σχολειό με πηγαίνει με το αυτοκίνητο της η μητέρα μου. Το αυτοκίνητο της μητέρας μου μοιάζει με κουτί. Το μέγεθος του είναι μεσαίο. Το χρησιμοποιούμε  για βόλτες και για τα ιδιαίτερα. Μαζί του είχαμε πάει σε πολλά μέρη. Το 2004 το είχαμε πάρει. Είναι γρίζο .

      Μέσα τα καθίσματα είναι ρουχινα . Εχει όλα τα σημαντικά πράγματα. Η μηχανή είναι μπροστά και το καπό πίσω. Μέσα στο καπό βάζουμε όλα τα σημαντικά πράγματα . Το αμάξι της μητέρας μου είναι πολύ ωραίο και θέλω να το κρατήσουμε για παρά πολλά χρόνια.

Σάββας Παπουνίδης

              Κάθε μέρα ο μπαμπάς μου με φέρνει στο σχολέιο με το δικό του αυτοκίνητο.Το αυτοκίνητο του είναι μάρκα PEUGEOT.Το χρώμα του είναι μαύρο.Το αυτοκίνητο είναι καινούργιο και μοντέρνο.Κατασκεύαστηκε το 2001.Τα νούμερα του είναι HXN 671.Είναι τετράπορτο.Το σχήμα του αυτοκινήτου μας είναι ορθογώνιο.Το αυτοκίνητο είναι ψηλό.

                Για να κυνιθεί του βάζουμε βενζίνι.Επίσης ο κυβισμός του είναι δεκαέξι άλογα.Ο μπαμπάς μου δεν βρήκε ακόμα το όνομα του αυτοκινήτου.Το αυτοκίνητο είναι με πέντε ταχύτητες.Μέσα στο αυτοκίνητο μπορούν να καθήσουν πέντε άτομα.Το δέρμα στα καθίσματα είναι μαύρο.Είναι καινούργιο το αυτοκίνητο για αυτό δεν έχουμε πολλές στιγμές μαζί του.Η μούρη του αυτοκινήτου μας,το πρωί είναι σαν ένα χαμόγελο που ζεσταίνει τις καρδιές μας.Τη νύχτα μοιάζει σαν μία μεγάλη μαύρη γάτα.

Ισαβέλλα Παπακωνσταντίνου

Η μητέρα μου κάθε μέρα έρχεται να με πάρει από το σχολείο μου και από το ποδόσφαιρό μου με το αυτοκίνητό της .Της το πήρε ο πατέρας μου στα γενέθλιά της. Εγώ κάθε Κυριακή βοηθώ τον πατέρα μου στο πλύσιμο του για να λάμπει από καθαριότητα.

    Η μέρα που ο πατέρας μου έφερε το αυτοκίνητο στο σπίτι ήταν ξεχωριστή .Έχτος από το ότι είχε τα γενέθλια της η μητέρα μου επιτέλους είχαμε ένα καλό αυτοκίνητό .Εγώ το θεωρώ σαν να είναι...το επίσημο μας αυτοκίνητο.

    Το αυτοκίνητο φτιάχτηκε στην Γερμανία το 2012 και η μάρκα του είναι GOLF. H εξωτερική του εμφάνιση κατά την γνώμη μου είναι εξαιρετική και το θεωρώ μοντέρνο. Το σχήμα του μοιάζει σαν ιπποπόταμο...τουλάχιστον έτσι πιστεύω εγώ , επειδή το πάνω μέρος του αυτοκινήτου είναι καμπυλωτό.

     Η εσωτερική του εμφάνιση είναι μοντέρνα και τελευταίας τεχνολογίας .Οι μαξιλάρες είναι υφασμάτινες και λειτουργά με ταχύτητες .Τα παράθυρα ανοίγουν ηλεκτρονικά.

      Αυτό το αυτοκίνητο έχει μεγάλη συναισθηματική αξία και για εμένα αλλά και για την οικογένειά μου.

Γιώργος Μιχαήλ

Η μαμά μου κάθε μέρα με πάει σχολείο. Έχει ένα ωραίο αυτοκίνητο που το λένε Γκριζούλη. Έτσι το λέμε επειδή σχεδόν όλα πάνω του είναι γκρίζα. Εκτός από τα καθίσματα που είναι φτιαγμένα από μπλε ρούχο. Έχει τρία καθίσματα μπροστά και τρία πίσω. Το τρίτο κάθισμα μπρόστα γίνεται και τραπεζάκι. Υπάρχει και ένα μεγάλο καπό που το καλοκαίρι βάζουμε την ομπρέλα και τον χειμώνα το έλκληθρο.

Έξω από μπρόστα μοιάζει ένα πρόσωπο και απο πίσω με ένα τοίχο. Έχει κίνηση μόνο στους δύο τροχούς και είναι αυτόματο. Ο αριθμος του είναι KSG754, είναι μάρκα HONDA FRV του 2007. Κάθε Κυριακή το παίρνουμε για πλύμα.

Το αυτοκίνητο αυτο το έχουμε τρία χρόνια. Λατρεύω αυτό το αυτοκίνητο γιατί μου αρέσει που μπορώ έγω και η αδερφή μου να καθόμαστε μπροστά.

Είναι το καλύτερο αυτοκίνητο που είχα ποτέ!

Διαλεχτή Λαμπάκη

Η ταινία - Τα ψάθινα καπέλα - τίτλοι αρχής

Επεισόδιο 1ο : Από το αρχείο της ΕΤ

Στο πρώτο επεισόδιο της σειράς «Τα ψάθινα καπέλλα», παρακολουθούμε τα πρόσωπα αλλά και τους πιο σημαντικούς χώρους δράσης τους στα διάφορα επεισόδια που θα ακολουθήσουν. Ξεκινώντας, παρακολουθούμε μια κοπέλα να ψάχνει σε μια αποθήκη και να ανασύρει έναν πίνακα που είναι διπλωμένος με ένα κόκκινο ύφασμα. Στη συνέχεια, εκείνη με τις αδερφές της, φορώντας το χαρακτηριστικό δικό της καπέλο η καθεμιά, βρίσκονται σε ένα ολάνθιστο λιβάδι και μιλούν για τους παιδικούς τους έρωτες και τον έρωτα του ΜΑΡΙΟΥ για την ΚΑΤΕΡΙΝΑ. Η μητέρα τους ανησυχεί για αυτές και ιδιαίτερα για την ΚΑΤΕΡΙΝΑ. Στα πλάνα γίνονται εναλλαγές ανάμεσα στην τωρινή και στην παιδική ηλικία των κοριτσιών, με την ΚΑΤΕΡΙΝΑ να θυμάται τον παππού, τη θεία ΤΕΡΕΖΑ, τη μαμά και τον κ. ΛΟΥΖΗ να μιλούν στη βεράντα του σπιτιού πίνοντας καφέ. Το επεισόδιο κλείνει με την ΚΑΤΕΡΙΝΑ να μιλά με τη ΡΟΔΙΑ, την υπηρέτρια, για τη γιαγιά της και στη συνέχεια να στέκεται μπροστά στο πορτρέτο της αναζητώντας ομοιότητες και διαφορές με εκείνη…

http://www.hprt-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=6744&autostart=0

Ψάθινα Καπέλα της Μαργαρίτας Λυμπεράκη

 ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗ

Η Μαργαρίτα Λυμπεράκη (1919-2001) γεννήθηκε στην Αθήνα. 

Παιδί χωρισμένων γονιών μεγάλωσε με τον παππού της τον εκδότη

Γεώργιο Φέξη, που της μετέδωσε την αγάπη για το βιβλίο. Σε παι-

δική ηλικία ταξίδεψε για πρώτη φορά στο Παρίσι και έμαθε γαλ-

λικά. Τέλειωσε το Αρσάκειο γυμνάσιο και σπούδασε στη Νομική

Σχολή Αθηνών, από όπου αποφοίτησε το 1943. Ασχολήθηκε, επί-

σης, με τη ζωγραφική.

 Παντρεύτηκε το συγγραφέα Γ. Καραπάνο, 

με τον οποίο απέκτησε μια κόρη τη Μαργαρίτα, που έγινε, επίσης, 

συγγραφέας. Την πρώτη της εμφάνιση στο χώρο της λογοτεχνίας

έκανε το 1945 ως Μαργαρίτα Καραπάνου με το μυθιστόρημα «Τα

δέντρα», ενώ ένα χρόνο αργότερα εξέδωσε το έργο που την έκανε

ευρύτερα γνωστή, το μυθιστόρημα «Τα Ψάθινα Καπέλα».  Με τη

εμφάνισή της έδειξε μια αξιοπρόσεκτη ωριμότητα και μια ιδιαίτερη

χάρη στην ελεύθερη αφήγηση, αγγίζοντας την ψυχή και αιχμαλω-

τίζοντας τον αναγνώστη. Η συγγραφέας δείχνει τρυφερότητα και

απέραντη αγάπη για τα πράγματα που αντικρίζει. 

Το 1946 πήρε διαζύγιο και έφυγε με την κόρη της για το Παρί-

σι, όπου συνδέθηκε με τους Καστοριάδη, Καμπά, Αξελό, Ελύτη

και ήρθε σε επαφή με τα πρωτοποριακά ευρωπαϊκά καλλιτεχνικά

ρεύματα της εποχής. Στο Παρίσι ολοκληρώθηκε «Ο άλλος Αλέ-

ξανδρος» (1950) και το 1952 εγκαινιάστηκε η ενασχόλησή της με

τη θεατρική γραφή, άλλοτε στα γαλλικά και άλλοτε στα ελληνικά. 

Έγραψε τα θεατρικά: «Η Γυναίκα του Κανδαύλη» (1955), «Οι Δα-

ναΐδες» (1963), «Ο Άγιος πρίγκιψ» (1964), «Το μυστικό κρεβάτι» 

(1967), «Ο σπαραγμός» (1970), «Εσπερινή Τελετή» (1972), «Ερωτι-

κά» (1974), «Ζωή» (1985). 

 Έγραψε, επίσης, τα σενάρια για

τις ταινίες Μαγική Πόλη του Νίκου Κούνδουρου (1955) και Φαί-

δρα του Ζυλ Ντασσέν (1962) και ασχολήθηκε με τη λογοτεχνική

μετάφραση. Συνεργάστηκε με την εφημερίδα Τα Νέα (1975). Ήταν

μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. 

Από το 1967 και σ’ όλο το διάστημα της δικτατορίας 1967-74, η

Μαργαρίτα Λυμπεράκη έζησε στο Παρίσι, όπου ανέβηκαν πολλά

από τα θεατρικά της. 

Μια τρυφερότητα κι ένας αφάνταστος πλούτος συναισθημάτων

ξεχειλίζουν απ’ τις σελίδες των βιβλίων της και μια παθιασμένη

αγάπη για τη ζωή και τους ανθρώπους. 

Διάσημοι θαλασσοπόροι, μέσα από έρευνα των παιδιών της τάξης μας,στο διαδίκτυο

   

Ο Ιωάννης Φωκάς, ήταν Έλληνας θαλασσοπόρος, που εξερεύνησε τις δυτικές ακτές της Βορείου Αμερικής για λογαριασμό του ισπανικού θρόνου. Εξερεύνησε τις δυτικές ακτές της Βορείου Αμερικής και βρήκε τα μυθικά Στενά του Ανιάν που υποτίθεται πως ένωναν τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό Ωκεανό. 

       Το πρώτο του ταξίδι το 1592 έληξε άδοξα, επειδή το πλήρωμά του στασίασε, και έτσι αναγκάστηκε να επιστρέψει στο Ακαπούλκο. Κατά το δεύτερο ταξίδι του ανέβηκε βόρεια και νόμισε πως πραγματικά είχε βρει το πέρασμα προς τον Ατλαντικό μεταξύ του 47ου και 48ου γεωγραφικού παραλλήλου. Επέστρεψε στο Ακαπούλκο περιμένοντας για δύο χρόνια να λάβει την ανταμοιβή του για τις ανακαλύψεις του, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Το 1593 ή 1594, έφυγε για την Ισπανία ελπίζοντας πως θα τον ανταμείψει ο βασιλιάς της Ισπανίας.
       Τελικά δεν βρήκε καμία ανταπόκριση και απογοητευμένος αποφάσισε να αποσυρθεί στην πατρίδα του.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΧΑΤΖΗΣΩΤΗΡΗ

         Ο Ιωάννης Φωκάς ήταν  γνωστός με το ισπανικό όνομα Χουάν ντε Φούκα.Ο Ιωάννης Φωκάς γεννήθηκε το 1536 στο χωριό Βαλεριάνο της Κεφαλονιάς  και ήταν ο τέταρτος γιός του Εμμανουήλ Φωκά. Νέος εργάστηκε για σαράντα χρόνια ως πλοηγός στον στόλο των Δυτικών Ινδιών της Ισπανίας. 

         Σε ένα του ταξίδι στις Φιλιππίνες, τον Νοέμβριο του 1587, το πλοίο στο οποίο ήταν η Αγία Άννα  το κατέλαβαν οι Άγγλοι και ο ίδιος πιάστηκε αιχμάλωτος χάνοντας όλες του τις οικονομίες και το φορτίο του πλοίου αξίας 60.000 δουκάτων. Λίγο καιρό αργότερα ήταν ελεύθερος και το 1588 πήγε στο Μεξικό, που τότε ονομάζονταν Νέα Ισπανία. Ο Ισπανός αντιβασιλέας του Μεξικού, Λουίς ντε Βελασέο, τού έδωσε μία μικρή καραβέλα με την εντολή να εξερευνήσει τις δυτικές ακτές της Βορείου Αμερικής και να βρεί τα μυθικά Στενά του Ανιάν που υποτίθεται πως ένωναν τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό Ωκεανό.

       Το πρώτο του ταξίδι το 1592 έληξε άδοξα, επειδή το πλήρωμά του στασίασε και έτσι αναγκάστηκε να επιστρέψει στο Ακαπούλκο.Κατά το δεύτερο ταξίδι του ανέβηκε βόρεια και νόμισε πως πραγματικά είχε βρει το πέρασμα προς τον Ατλαντικό μεταξύ του 47ου και 48ου γεωγραφικού παραλλήλου. Επέστρεψε στο Ακαπούλκο περιμένοντας για δύο χρόνια να λάβει την ανταμοιβή του για τις ανακαλύψεις του, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Το 1593 ή 1594 έφυγε για την Ισπανία ελπίζοντας πως θα τον ανταμείψει ο βασιλιάς της Ισπανίας. Τελικά δεν βρήκε καμία ανταπόκριση  από τον ισπανικό θρόνο και απογοητευμένος αποφάσισε να αποσυρθεί στην πατρίδα του.

        Στην πορεία του πρός την Κεφαλονιά, πέρασε και από την Φλωρεντία. Εκεί έτυχε να συναντήσει έναν Άγγλο που το όνομα του ήταν Τζόν Ντάγκλας, στον οποίο αφηγήθηκε τις περιπέτειές του. Ο Ντάγκλας τού έδωσε μία συστατική επιστολή και τον έστειλε στον Μάικλ Λοκ, πλούσιο έμπορο και πρόξενο της Αγγλίας, ο οποίος έτυχε να βρίσκεται τότε στην Βενετία. Ο Φωκάς αφηγήθηκε τις εξερευνήσεις του και στον Λοκ, ζητώντας από τον τελευταίο να μεσολαβήσει ώστε η Αγγλία να του χορηγήσει δύο πλοία, για να συνεχίσει τις εξερευνήσεις του για το πέρασμα ανάμεσα στον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό. Ο Φωκάς ήλπιζε ακόμα πως οι Άγγλοι θα τον αποζημίωναν για το όσα έχασε όταν τον αιχμαλώτισαν στις Φιλιππίνες.

         Ο Λοκ προσπάθησε να έρθει σε επαφή με την βρετανική κυβέρνηση, ζητώντας 100 λίρες για να πάει τον Φωκά στην Αγγλία, αλλά η απάντηση καθυστερούσε και ο Φωκάς έφυγε τελικά για την Κεφαλονιά. Το 1602, ο Λοκ έγραψε μία επιστολή στον Φωκά, αλλά δεν έλαβε ποτέ απάντηση. Έτσι ο Λοκ υπέθεσε πως ο ηλικιωμένος Φωκάς είχε ήδη πεθάνει και έτσι έγινε και  στην πραγματικότητα.

Ισαβέλλα Παπακωνσταντίνου

Ιωάννης Φωκάς

           Ο Ιωάννης Φωκάς ήταν Έλληνας θαλασσοπόρος, που εξερεύνησε τις δυτικές ακτές της Βορείου Αμερικής για λογαριασμό του ισπανικού θρόνου. Το όνομά του δόθηκε σε στενό ανάμεσα στην νήσο Βανκούβερ και τις ΗΠΑ, το οποίο οδηγεί στο λιμάνι του Βανκούβερ. Ο Φωκάς ή Βαλεριάνος γεννήθηκε στο χωριό Βαλεριάνο της Κεφαλονιάς και ήταν ο τέταρτος γιος του Εμμανουήλ Φωκά ή Φωκά Βαλεριάνου με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. 

         

Νέος ξενιτεύτηκε και εργάστηκε επί σαράντα χρόνια ως πλοηγός στον στόλο των Δυτικών Ινδιών της Ισπανίας. Σε ένα του ταξίδι στις Φιλιππίνες, τον Νοέμβριο του 1587, το πλοίο στο οποίο επέβαινε, η Αγία Άννα (Santa Anna), το κατέλαβαν Άγγλοι και ο ίδιος πιάστηκε αιχμάλωτος χάνοντας όλες του τις οικονομίες και το φορτίο του πλοίου αξίας 60.000 δουκάτων. Λίγο καιρό αργότερα αφέθηκε ελεύθερος και το 1588 πήγε στο Μεξικό, που τότε ονομάζονταν Νέα Ισπανία. Ο Ισπανός αντιβασιλέας του Μεξικού, Λουίς ντε Βελασέο (Luis de Velaseo), τού έδωσε μία μικρή καραβέλα με την εντολή να εξερευνήσει τις δυτικές ακτές της Βορείου Αμερικής και να βρει τα μυθικά Στενά του Ανιάν που υποτίθεται πως ένωναν τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό Ωκεανό.

       Το πρώτο του ταξίδι το 1592 έληξε άδοξα, επειδή το πλήρωμά του στασίασε, και έτσι αναγκάστηκε να επιστρέψει στο Ακαπούλκο. Κατά το δεύτερο ταξίδι του ανέβηκε βόρεια και νόμισε πως πραγματικά είχε βρει το πέρασμα προς τον Ατλαντικό μεταξύ του 47ου και 48ου γεωγραφικού παραλλήλου. Επέστρεψε στο Ακαπούλκο περιμένοντας για δύο χρόνια να λάβει την ανταμοιβή του για τις ανακαλύψεις του, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Το 1593 ή 1594, έφυγε για την Ισπανία ελπίζοντας πως θα τον ανταμείψει ο βασιλιάς της Ισπανίας. Τελικά δεν βρήκε καμία ανταπόκριση και από τον ισπανικό θρόνο και, απογοητευμένος, αποφάσισε να αποσυρθεί στην πατρίδα του.

                                             

    Χριστιάνα Μαρίνου  Στ’

Ο Ιωάννης Φωκάς γεννήθηκε το 1536 και πέθανε 1602. Ο Ιωάννης Φωκάς γεννήθηκε στο χωριό Βαλεριάνο της Κεφαλονιάς και ήταν ο τέταρτος γιος του Εμμανουήλ Φωκά  με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Νέος ξενιτεύτηκε και εργάστηκε επί σαράντα χρόνια ως πλοηγός στον στόλο των Δυτικών Ινδιών της Ισπανίας. Ήταν Έλληνας θαλασσοπόρος, που εξερεύνησε τις δυτικές ακτές της Βορείου Αμερικής για λογαριασμό του ισπανικού θρόνου. Το όνομά του δόθηκε σε στενό ανάμεσα στην νήσο Βανκούβερ και τις ΗΠΑ, το οποίο οδηγεί στο λιμάνι του Βανκούβερ.

Σε ένα του ταξίδι στις Φιλιππίνες, τον Νοέμβριο του 1587, το πλοίο στο οποίο επέβαινε, η Αγία Άννα ,το κατέλαβαν Άγγλοι και ο ίδιος πιάστηκε αιχμάλωτος χάνοντας όλες του τις οικονομίες και το φορτίο του πλοίου αξίας 60.000 δουκάτων. Λίγο καιρό αργότερα αφέθηκε ελεύθερος και το 1588 πήγε στο Μεξικό, που τότε ονομάζονταν Νέα Ισπανία. Ο Ισπανός αντιβασιλέας του Μεξικού, Λουίς ντε Βελασέο , τού έδωσε μία μικρή καραβέλα με την εντολή να εξερευνήσει τις δυτικές ακτές της Βορείου Αμερικής και να βρει τα μυθικά Στενά του Ανιάν  που υποτίθεται πως ένωναν τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό Ωκεανό. Το πρώτο του ταξίδι το 1592 έληξε άδοξα, επειδή το πλήρωμά του στασίασε. Κατά το δεύτερο ταξίδι του ανέβηκε βόρεια και νόμισε πως πραγματικά είχε βρει το πέρασμα προς τον Ατλαντικό μεταξύ του 47ου και 48ου γεωγραφικού παραλλήλου. Επέστρεψε στο Ακαπούλκο περιμένοντας για δύο χρόνια να λάβει την ανταμοιβή του για τις ανακαλύψεις του, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Το 1593 ή 1594, έφυγε για την Ισπανία ελπίζοντας πως θα τον ανταμείψει ο βασιλιάς της Ισπανίας. Τελικά δεν βρήκε καμία ανταπόκριση και από τον ισπανικό θρόνο και, απογοητευμένος, αποφάσισε να αποσυρθεί στην πατρίδα του.

Στην πορεία του προς την Κεφαλονιά, πέρασε και από την Φλωρεντία. Εκεί έτυχε να συναντήσει έναν Άγγλο ονόματι Τζον Ντούγκλας , στον οποίο αφηγήθηκε τις περιπέτειές του. Ο Ντάγκλας τού έδωσε μία συστατική επιστολή και τον έστειλε στον Μάικλ Λοκ  πλούσιο έμπορο και πρόξενο της Αγγλίας, ο οποίος έτυχε να βρίσκεται τότε στην Βενετία. Ο Φωκάς εξιστόρησε τις εξερευνήσεις του και στον Λοκ, ζητώντας από τον τελευταίο να μεσολαβήσει ώστε η Αγγλία να του χορηγήσει δύο πλοία για να συνεχίσει τις εξερευνήσεις του για το πέρασμα ανάμεσα στον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό. Ο Φωκάς ήλπιζε ακόμα πως οι Άγγλοι θα τον αποζημίωναν για το όσα έχασε όταν τον αιχμαλώτισαν στις Φιλιππίνες.

Ο Λοκ προσπάθησε να έρθει σε επαφή με την βρετανική κυβέρνηση, ζητώντας 100 λίρες για να πάει τον Φωκά στην Αγγλία, αλλά η απάντηση καθυστερούσε και ο Φωκάς έφυγε τελικά για την Κεφαλονιά. Το 1602, ο Λοκ έγραψε μία επιστολή στον Φωκά, αλλά δεν έλαβε ποτέ απάντηση. Έτσι ο Λοκ υπέθεσε πως ο ηλικιωμένος Φωκάς είχε ήδη πεθάνει.

Ελευθέριος Βαφειάδης

Ο Ιωάννης Φωκάς ήταν Έλληνας θαλασσοπόρος, που εξερεύνησε τις δυτικές ακτές της Βορείου Αμερικής για λογαριασμό του ισπανικού θρόνου. Το όνομα του δόθηκε σε στενό ανάμεσα στην νήσο Βανκούβερ και τις ΗΠΑ, το οποίο οδηγεί στο λιμάνι του Βανκούβερ.Ο Ιωάννης ήταν ο τέταρτος γιος του Εμμανουήλ Φωκά με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Πιθανότατα το όνομά του ήταν Ιωάννης-Απόστολος.Το πρώτο του ταξίδι το 1592 έληξε άδοξα, επειδή το πλήρωμά του στασίασε, και έτσι αναγκάστηκε να επιστρέψει στο Ακαπούλκο. Κατά το δεύτερο ταξίδι του ανέβηκε βόρεια και νόμισε πως πραγματικά είχε βρει το πέρασμα προς τον Ατλαντικό μεταξύ του 47ου και 48ου γεωγραφικού παραλλήλου. Επέστρεψε στο Ακαπούλκο περιμένοντας για δύο χρόνια να λάβει την ανταμοιβή του για τις ανακαλύψεις του, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Το 1593 ή 1594, έφυγε για την Ισπανία ελπίζοντας πως θα τον ανταμείψει ο βασιλιάς της Ισπανίας. Τελικά δεν βρήκε καμία ανταπόκριση και από τον ισπανικό θρόνο και, απογοητευμένος, αποφάσισε να αποσυρθεί στην πατρίδα του.

   Η ιστορία του Φωκά, έτσι όπως την μετέφερε στον Λοκ, πρωτοδημοσιεύθηκε το 1625 στο βιβλίο του Άγγλου ταξιδιωτικού συγγραφέα Σάμιουελ Πούρτσας (Samuel Purchas, π. 1575–1626). Το 1787, ο Βρετανός πλοίαρχος Τσαρλς Μπάρκλεϋ (Charles Barkley), αναγνωρίζοντας τον πορθμό ανάμεσα στην νήσο Βανκούβερ και την Πολιτεία Ουάσιγκτον των ΗΠΑ ως τα μέρη που εξερεύνησε ο Φωκάς, έδωσε στην περιοχή το όνομα Στενά του Χουάν ντε Φούκα (αγγλ., Strait of Juan de Fuca).

Σοφία Δεμουρτσίδου

 Ο Ιωάννης Φωκάς ή Απόστολος Βαλεριάνος, γνωστός με το ισπανικό όνομα Χουάν ντε Φούκα (Juan de Fuca, Βαλεριάνο Κεφαλονιάς, π. 1536 – Κεφαλονιά, π. 1602) ήταν Έλληνας θαλασσοπόρος, που εξερεύνησε τις δυτικές ακτές της Βορείου Αμερικής για λογαριασμό του ισπανικού θρόνου. Το όνομά του δόθηκε σε στενό ανάμεσα στην νήσο Βανκούβερ και τις ΗΠΑ, το οποίο οδηγεί στο λιμάνι του Βανκούβερ.

Ο Φωκάς ή Βαλεριάνος γεννήθηκε στο χωριό Βαλεριάνο της Κεφαλονιάς και ήταν ο τέταρτος γιος του Εμμανουήλ Φωκά ή Φωκά Βαλεριάνου με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Πιθανότατα το όνομά του ήταν Ιωάννης-Απόστολος.

Νέος ξενιτεύτηκε και εργάστηκε επί σαράντα χρόνια ως πλοηγός στον στόλο των Δυτικών Ινδιών της Ισπανίας. Σε ένα του ταξίδι στις Φιλιππίνες, τον Νοέμβριο του 1587, το πλοίο στο οποίο επέβαινε, η Αγία Άννα (Santa Anna), το κατέλαβαν Άγγλοι και ο ίδιος πιάστηκε αιχμάλωτος χάνοντας όλες του τις οικονομίες και το φορτίο του πλοίου αξίας 60.000 δουκάτων.

Λίγο καιρό αργότερα αφέθηκε ελεύθερος και το 1588 πήγε στο Μεξικό, που τότε ονομάζονταν Νέα Ισπανία. Ο Ισπανός αντιβασιλέας του Μεξικού, Λουίς ντε Βελασέο (Luis de Velaseo), τού έδωσε μία μικρή καραβέλα με την εντολή να εξερευνήσει τις δυτικές ακτές της Βορείου Αμερικής και να βρει τα μυθικά Στενά του Ανιάν (ισπ., Estrecho de Anian) που υποτίθεται πως ένωναν τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό Ωκεανό.

Το πρώτο του ταξίδι το 1592 έληξε άδοξα, επειδή το πλήρωμά του στασίασε, και έτσι αναγκάστηκε να επιστρέψει στο Ακαπούλκο. Κατά το δεύτερο ταξίδι του ανέβηκε βόρεια και νόμισε πως πραγματικά είχε βρει το πέρασμα προς τον Ατλαντικό μεταξύ του 47ου και 48ου γεωγραφικού παραλλήλου. Επέστρεψε στο Ακαπούλκο περιμένοντας για δύο χρόνια να λάβει την ανταμοιβή του για τις ανακαλύψεις του, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Το 1593 ή 1594, έφυγε για την Ισπανία ελπίζοντας πως θα τον ανταμείψει ο βασιλιάς της Ισπανίας. Τελικά δεν βρήκε καμία ανταπόκριση και από τον ισπανικό θρόνο και, απογοητευμένος, αποφάσισε να αποσυρθεί στην πατρίδα του.

Στην πορεία του προς την Κεφαλονιά, πέρασε και από την Φλωρεντία. Εκεί έτυχε να συναντήσει έναν Άγγλο ονόματι Τζον Ντούγκλας (John Douglass), στον οποίο αφηγήθηκε τις περιπέτειές του. Ο Ντάγκλας τού έδωσε μία συστατική επιστολή και τον έστειλε στον Μάικλ Λοκ (Michael Lok ή Locke), πλούσιο έμπορο και πρόξενο της Αγγλίας, ο οποίος έτυχε να βρίσκεται τότε στην Βενετία. Ο Φωκάς εξιστόρησε τις εξερευνήσεις του και στον Λοκ, ζητώντας από τον τελευταίο να μεσολαβήσει ώστε η Αγγλία να του χορηγήσει δύο πλοία για να συνεχίσει τις εξερευνήσεις του για το πέρασμα ανάμεσα στον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό. Ο Φωκάς ήλπιζε ακόμα πως οι Άγγλοι θα τον αποζημίωναν για το όσα έχασε όταν τον αιχμαλώτισαν στις Φιλιππίνες.

Ο Λοκ προσπάθησε να έρθει σε επαφή με την βρετανική κυβέρνηση, ζητώντας 100 λίρες για να πάει τον Φωκά στην Αγγλία, αλλά η απάντηση καθυστερούσε και ο Φωκάς έφυγε τελικά για την Κεφαλονιά. Το 1602, ο Λοκ έγραψε μία επιστολή στον Φωκά, αλλά δεν έλαβε ποτέ απάντηση. Έτσι ο Λοκ υπέθεσε πως ο ηλικιωμένος Φωκάς είχε ήδη πεθάνει.

Η ιστορία του Φωκά, έτσι όπως την μετέφερε στον Λοκ, πρωτοδημοσιεύθηκε το 1625 στο βιβλίο του Άγγλου ταξιδιωτικού συγγραφέα Σάμιουελ Πούρτσας (Samuel Purchas, π. 1575–1626) Hakluytus Posthumus or 'Purchas His Pilgrimes Contayning a History of the World in Sea Voyages and Lande Travells by Englishmen and others. Το 1787, ο Βρετανός πλοίαρχος Τσαρλς Μπάρκλεϋ (Charles Barkley), αναγνωρίζοντας τον πορθμό ανάμεσα στην νήσο Βανκούβερ και την Πολιτεία Ουάσιγκτον των ΗΠΑ ως τα μέρη που εξερεύνησε ο Φωκάς, έδωσε στην περιοχή το όνομα Στενά του Χουάν ντε Φούκα (αγγλ., Strait of Juan de Fuca)

Αντρέας Σαρίδης

Ο Ιωάννης Φωκάς ή Απόστολος Βαλεριάνος, γνωστός με το ισπανικό όνομα Χουάν ντε Φούκα (Juan de Fuca, ΒαλεριάνοΚεφαλονιάς, π. 1536 – Κεφαλονιά, π. 1602) ήταν Έλληνας θαλασσοπόρος, που εξερεύνησε τις δυτικές ακτές της Βορείου Αμερικής για λογαριασμό του ισπανικού θρόνου. Το όνομά του δόθηκε σε στενό ανάμεσα στην νήσο Βανκούβερ και τις ΗΠΑ, το οποίο οδηγεί στο λιμάνι του Βανκούβερ. Ο Φωκάς ή Βαλεριάνος γεννήθηκε στο χωριό Βαλεριάνο της Κεφαλονιάς και ήταν ο τέταρτος γιος του Εμμανουήλ Φωκά ή Φωκά Βαλεριάνου με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Πιθανότατα το όνομά του ήταν Ιωάννης-Απόστολος. Νέος ξενιτεύτηκε και εργάστηκε επί σαράντα χρόνια ως πλοηγός στον στόλο των Δυτικών Ινδιών της Ισπανίας. Σε ένα ταξίδι στις Φιλιππίνες, τον Νοέμβριο του 1587, το πλοίο στο οποίο επέβαινε, η Αγία Άννα (Santa Anna), το κατέλαβαν  Άγγλοι και ο ίδιος πιάστηκε αιχμάλωτος χάνοντας όλες του τις οικονομίες και το φορτίο του πλοίου αξίας 60.000 δουκάτων. Λίγο καιρό αργότερα αφέθηκε ελεύθερος και το 1588 πήγε στο Μεξικό, που τότε ονομάζονταν Νέα Ισπανία. Ο Ισπανόςαντιβασιλέας του Μεξικού, Λουίς ντε Βελασέο (Luis de Velaseo), τού έδωσε μία μικρή καραβέλα με την εντολή να εξερευνήσει τις δυτικές ακτές της Βορείου Αμερικής και να βρει τα μυθικά Στενά του Ανιάν (ισπ., Estrecho de Anián) που

υποτίθεται πως ένωναν τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό Ωκεανό. Το πρώτο του ταξίδι το 1592 έληξε άδοξα, επειδή το πλήρωμά του στασίασε, και έτσι αναγκάστηκε να επιστρέψει στοΑκαπούλκο. Κατά το δεύτερο ταξίδι του ανέβηκε βόρεια και νόμισε πως πραγματικά είχε βρει το πέρασμα προς τονΑτλαντικό μεταξύ του 47ου και 48ου γεωγραφικού παραλλήλου. Επέστρεψε στο Ακαπούλκο περιμένοντας για δύο χρόνια να λάβει την ανταμοιβή του για τις ανακαλύψεις του, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Το 1593 ή 1594, έφυγε για την Ισπανία ελπίζοντας πως θα τον ανταμείψει ο βασιλιάς της Ισπανίας. Τελικά δεν βρήκε καμία ανταπόκριση και από τον ισπανικόθρόνο και, απογοητευμένος, αποφάσισε να αποσυρθεί στην πατρίδα του. Στην πορεία του προς την Κεφαλονιά, πέρασε και από την Φλωρεντία. Εκεί έτυχε να συναντήσει έναν Άγγλο ονόματι Τζον Ντούγκλας (John Douglass), στον οποίο αφηγήθηκε τις περιπέτειές του. Ο Ντάγκλας τού έδωσε μία συστατική επιστολή και τον έστειλε στον Μάικλ Λοκ (Michael Lok ή Locke), πλούσιο

έμπορο και πρόξενο της Αγγλίας, ο οποίος

έτυχε να βρίσκεται τότε στην Βενετία. Ο

Φωκάς εξιστόρησε τις εξερευνήσεις του

και στον Λοκ, ζητώντας από τον τελευταίο

να μεσολαβήσει ώστε η Αγγλία να του

χορηγήσει δύο πλοία για να συνεχίσει τις

εξερευνήσεις του για το πέρασμα ανάμεσα

στονΑτλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό. Ο

Φωκάς ήλπιζε ακόμα πως οι Άγγλοι θα τον

αποζημίωναν για το όσα έχασε όταν τον

αιχμαλώτισαν στις Φιλιππίνες.

Ο Λοκ προσπάθησε να έρθει σε επαφή με την

βρετανική κυβέρνηση, ζητώντας 100 λίρες

για να πάει τον Φωκά στην Αγγλία, αλλά η

απάντηση καθυστερούσε και ο Φωκάς έφυγε

τελικά για την Κεφαλονιά. Το 1602, ο Λοκ

έγραψε μία επιστολή στον Φωκά, αλλά δεν

έλαβε ποτέ απάντηση. Έτσι ο Λοκ υπέθεσε

πως ο ηλικιωμένος Φωκάς είχε ήδη πεθάνει.

Η ιστορία του Φωκά, έτσι όπως την

μετέφερε στον Λοκ, πρωτοδημοσιεύθηκε το

1625 στο βιβλίο του Άγγλου ταξιδιωτικού

συγγραφέα Σάμιουελ Πούρτσας . Το 1787, ο Βρετανός πλοίαρχος Τσαρλς

Μπάρκλεϋ, αναγνωρίζοντας τον

πορθμό ανάμεσα στην νήσο Βανκούβερ και

την Πολιτεία Ουάσιγκτον των ΗΠΑ ως τα

μέρη που εξερεύνησε ο Φωκάς, έδωσε στην

περιοχή το όνομα Στενά του Χουάν ντε

Φούκα.

Εμμανουήλ  Ονησιφορίδης

Ο Χριστόφορος Κολόμβος  (μεταξύ 26 Αυγούστου και 31 Οκτωβρίου 1451 – 20 Μαΐου 1506) ήταν Ισπανός θαλασσοπόρος χαρτογράφος, ναύαρχος και αντιβασιλιάς, διάσημος επειδή ανακάλυψε την Αμερική το 1492.
Θεωρώντας η ιστορία ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός της άφιξής του στην Αμερική το 1492, αποκαλεί την ιστορική περίοδο πριν την άφιξή του προ Κολόμβου ή προκολομβιανή περίοδο. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετές ενδείξεις προκολομβιανής επαφής της Αμερικής με άλλες ηπείρους και είναι θέμα συζήτησης αν μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι «ανακαλύπτει» μια ήπειρο η οποία κατοικείται ήδη από γηγενείς ή μη λαούς, ο Κολόμβος συχνά πιστώνεται με την ανακάλυψη της Αμερικής, καθώς το ταξίδι του σημείωσε την έναρξη ενός βίαιου αποικισμού της Νέας Γης, όπως αποκαλούνταν εναλλακτικά η αμερικανική ήπειρος.
Πραγματοποίησε τέσσερα ταξίδια σε αμερικάνικα εδάφη. Η πρώτη του εκστρατεία ξεκίνησε στις 3 Αυγούστου του 1492, από το λιμάνι «Πάλος ντε λα Φροντέρα» φθάνοντας στο «Γουαναχάνι» Guanahani (στις σημερινές Μπαχάμες) στις 12 Οκτωβρίου 1492.
Το κράτος Κολομβία στη Ν. Αμερική και ο αστεροειδής 327 Κολομβία που ανακαλύφθηκε το 1892, πήραν το όνομά τους από τον διάσημο αυτό θαλασσοπόρο

Σαμίρ Μπάτερ

Ο Χριστόφορος Κολόμβος (ισπανικά: Cristóbal Colón, Κριστομπάλ Κολόν), (μεταξύ 26 Αυγούστου και 31 Οκτωβρίου 1451 – 20 Μαΐου 1506) ήταν Ισπανός θαλασσοπόρος χαρτογράφος, ναύαρχος και αντιβασιλιάς, διάσημος επειδή ανακάλυψε την Αμερική το 1492.

Θεωρώντας η ιστορία ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός της άφιξής του στην Αμερική το 1492, αποκαλεί την ιστορική περίοδο πριν την άφιξή του προ Κολόμβου ή προκολομβιανή περίοδο. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετές ενδείξεις προκολομβιανής επαφής της Αμερικής με άλλες ηπείρους και είναι θέμα συζήτησης αν μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι «ανακαλύπτει» μια ήπειρο η οποία κατοικείται ήδη από γηγενείς ή μη λαούς, ο Κολόμβος συχνά πιστώνεται με την ανακάλυψη της Αμερικής, καθώς το ταξίδι του σημείωσε την έναρξη ενός βίαιου αποικισμού της Νέας Γης, όπως αποκαλούνταν εναλλακτικά η αμερικανική ήπειρος.

Πραγματοποίησε τέσσερα ταξίδια σε αμερικάνικα εδάφη. Η πρώτη του εκστρατεία ξεκίνησε στις 3 Αυγούστου του 1492, από το λιμάνι «Πάλος ντε λα Φροντέρα» φθάνοντας στο «Γουαναχάνι» Guanahani (στις σημερινές Μπαχάμες) στις 12 Οκτωβρίου 1492.

Το κράτος Κολομβία στη Ν. Αμερική και ο αστεροειδής 327 Κολομβία (327 Columbia), που ανακαλύφθηκε το 1892, πήραν το όνομά τους από τον διάσημο αυτό θαλασσοπόρο.

Αλέξανδρος Καραντώνης

   Ο Χριστόφορος Κολόμβος , ήταν Ισπανός θαλασσοπόρος χαρτογράφος , ναύαρχος και αντιβασιλιάς , διάσημος επειδή ανακάλυψε την Αμερική το 1494.

    Στα τέλη του 15^ου αιώνα ο Χριστόφορος Κολόμβος έβαλε σκοπό προς την Ινδία πλέοντας από τα   δυτικά! Σκάρωσε λοιπόν χάρτες , ζήτησε χορηγίες , γνώρισε απογοητεύσεις και δοκιμασίες , αυτός όμως ήταν σίγουρος για την ορθότητα του σχεδίου του . Έφτασε στις αρχές Οκτώβριου του 1494 νέο κόσμο (παρά το γεγονός ότι ίδιος θεώρησε ότι βρισκόταν στις ανατολικές ακτές της Ασίας) .  Θα αποκτούσε λοιπόν φήμη , χρήμα , τίτλους ευγένεια  και όλες τις τιμές και θα επέστρεφε άλλες τρεις φόρες  στα εδάφη του νέου κόσμου , ανακαλύπτοντας  τις Μπαχάμες , την Κούβα και την Αϊτή , ανάμεσα στα αλλά , αλλά και τις ανατολικές ακτές της κεντρικής Αμερικής.

Σάββας Παπουνίδης

         Σήμερα θα σας μιλήσω για τον θαλασσοπόρο Τζέιμς Κουκ.{7 Νοεμβρίου 1728-14 Φεβρουαρίου 1779}

Ο Τζέιμς Κουκ ήταν γιός αγρότη. Μεγάλωσε σε μία φάρμα στο Γκρέιτ Έιτον, όπου παρακολούθησε μαθήματα στο σχολείο του χωριού. Η μαθητεία αυτή δεν κράτησε πολύ. Ο Κουκ ανέλαβε διαφορετική μαθητεία στην ναυτιλιακή εταιρία του Τζον Γουόκερ. Στα δύσκολα νερά της αγγλικής ακτοπλοΐας έμαθε το επάγγελμα του πλοηγού και μαθηματικά υπηρετώντας σχεδόν εννέα χρόνια στο βαλτικό εμπόριο.

      Το 1755 ο Άγγλος θαλασσοπόρος κατατάγηκε στο Βασιλικό Ναυτικό ως κελευστής. 

     Ο Κουκ έκανε τρία εξερευνητικά ταξίδια και έπλευσε δύο φορές τον γύρο του κόσμου.

Στις 14 Φεβρουαρίου 1779, ο Κουκ προσπάθησε να διερευνήσει την αρπαγή μιας βάρκας από κάποιον ιθαγενή. Στη συνέχεια ο Κουκ χτυπήθηκε στο κεφάλι και έπειτα μαχαιρώθηκε από κάποιον ιθαγενή

Δημήτρης  Μαρκίδης

Ο Τζέιμς Κουκ ήταν Άγγλος εξερευνητής, θαλασσοπόρος, χαρτογράφος και καπετάνιος του βρετανικού βασιλικού ναυτικού. Γεννήθηκε στις 27 Οκτωβρίου του 1728  στο  Γιορκσαϊαρ.

 Ο Κουκ έκανε τρία εξερευνητικά ταξίδια για λογαριασμό της Μεγάλης Βρετανίας και έπλευσε δύο φορές τον γύρο του κόσμου. Ήταν ο πρώτος Βρετανός καπετάνιος που έκανε τον περίπλου της γης με ένα μοναδικό σκάφος. Ήταν επίσης ο πρώτος που σταμάτησε το σκορβούτο ρυθμίζοντας τη δίαιτα του πληρώματός του με την προληπτική λήψη κίτρου και ξινολάχανου. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους θαλασσοπόρους παγκοσμίως.

Αρχικά εκπαιδεύτηκε σαν ναύτης στα ιστιοφόρα στον Τάμεση. Όταν ήταν 20 χρονών κατατάχτηκε σαν εθελοντής στο Βασιλικό Ναυτικό. Κατά τον Επταετή  Πόλεμο με τη Γαλλία υπηρέτησε σαν μέλος του πληρώματος και το 1768 έγινε κυβερνήτης του πλοίου “Endeavour.

   Τον Ιούνιο της επόμενης χρονιάς, η Αφροδίτη  επρόκειτο να περάσει πίσω από τον   Ήλιο ,ένα  φαινόμενο που μπορούσε να αξιοποιηθεί για τον  ακριβή υπολογισμό της   απόστασης που χωρίζει τη Γη από τον Ήλιο. Για το λόγο αυτό αποφασίστηκε η αποστολή επιστημόνων με το πλοίο του στον Ειρηνικό Ωκεανό. Επτά μήνες αργότερα, ο Κουκ έφτασε στην Ταϊτή κι αφού παρατήρησε την έκλειψη της Αφροδίτης και χαρτογράφησε το νησί, συνέχισε το ταξίδι του προς το νότο, χωρίς όμως να ανακαλύψει νέα μέρη.

Ωστόσο, αντί να επιστρέψει πίσω, κατευθύνθηκε βόρεια, προς τη σημερινή Νέα Ζηλανδία, που είχε «ανακαλυφθεί» νωρίτερα από τον δανό Άμπελ Τάσμαν. Τότε διαπίστωσε ότι πρόκειται για ένα νέο νησί και όχι για τμήμα της Αυστραλίας, όπως πιστευόταν. Στην πατρίδα του επέστρεψε τον Ιούλιο του 1771 κι αφού προηγουμένως χαρτογράφησε τις ακτές, τόσο της Νέας Ζηλανδίας, όσο και της Αυστραλίας.

Το επόμενο καλοκαίρι ο Κάπτεν Κουκ σαλπάρισε και πάλι, με το νέο του πλοίο, το «Resolution», αυτή τη φορά για να εξερευνήσει τον Ατλαντικό. Διέσχισε τον Ανταρκτικό Κύκλο και κατάφερε να φτάσει πιο νότια απ’ όσο είχε πάει ποτέ κανείς. Όταν επέστρεψαν στη Μ. Βρετανία, τον Ιούλιο του 1775, είχε αποδείξει την αξία τον αντισκορβουτικών μέτρων, σώζοντας τις ζωές των μελλοντικών ναυτικών.

Σκοπός του τρίτου και τελευταίου ταξιδιού του ήταν να βρει ένα πιο σύντομο πέρασμα από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό Ωκεανό. Στην προσπάθειά του αυτή, τον Ιανουάριο του 1778 ανακάλυψε τα νησιά της Χαβάης.

Όντας στα νησιά της Χαβάης στις 14 Φεβρουαρίου 1779 ο Τζέιμς Κουκ, προσπάθησε να διερευνήσει την αρπαγή μιας βάρκας στον κόλπο Κιλακέκουα από κάποιον ιθαγενή. Η συνήθης τακτική ήταν να κρατιέται κάποιος όμηρος έως ότου επιστραφούν τα κλεμμένα αντικείμενα. Ο Κουκ προσπάθησε να πάρει ως όμηρο τον βασιλέα της Χαβάης Kalaniopu'u. Οι ιθαγενείς τον εμπόδισαν και τον ανάγκασαν να υποχωρήσει ως την ακτή. Στρέφοντας την πλάτη του για να σπρώξει τις λέμβους στο νερό χτυπήθηκε στο κεφάλι και κατόπιν μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου από κάποιον ιθαγενή.

Αργότερα οι ιθαγενείς και κατόπιν έκκλησης του πληρώματος παρέδωσαν το σώμα του κυβερνήτη για να ταφεί στη θάλασσα σύμφωνα με την επίσημη βρετανική ναυτική παράδοση.

Κωνσταντίνος Κονιαράκης

Ο Τζειμς Κούκ γεννήθηκε στην Αγγλία στις 7 Νοεμβρίου το 1728 και πέθανε στη Χαβαη στις 14 Φεβρουαρίου το 1779.Ηταν Αγγλος εξερευνητης,θαλασσοπόρος,χαρτογράφος και καπετάνιος του βρετανικού βασιλικού ναυτικού. Ο Κούκ έκανε τρία εξερευνητικα ταξίδια για λογαριασμό της Μεγάλης Βρετανίας και έπλευσε δυο φορές τον γύρο του κόσμου.

Στο πρώτο ταξίδι ο Κούκ είχε μετρήσει επιτυχώς τον χρόνο διέλευσης της Αφροδίτης.Με αυτόν τον τρόπο  βοήθησε τους  επιστήμονες να βελτιώσουν την αντίληψη τους για το μέγεθος του ηλιακού συστήματος 

Στο Δεύτερο ταξίδι ανακάλυψε την νήσο Νέα Καληδονα.Επιστρεφοντας στην Αγγλία το 1775 μετά από ένα δεύτερο γύρο της γης, ο Κούκ προήχθη σε πλοίαρχο και εκλέχθηκε Εταίρος της Βασιλικής Εταιρίας 

Στο Τρίτο ταξίδι το 1778, ο Κούκ έγινε ο πρώτος Ευρωπαίος που προσέγγισε τα νησιά της Χαβάης.Λιγο αργότερα κατα την ίδια χρόνια έπλευσε προς τη βορειοδυτική ακτή της Βόρειας Αμερικής,και έγινε ο πρώτος Ευρωπαϊος  που πάτησε το πόδι του στο νησί Βανκουβερ στη Βρετανική Κολουμπια 

Στα  νησιά της Χαβάης στις 14 Φεβρουαρίου 1779 ο ΤΖΕΙΜΣ ΚΟΥΚ χτυπήθηκε στο κεφάλι και κατόπιν μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου από κάποιον ΙΘΑΓΕΝΗ.

Ζαχαρίας  Σταύρου

Φερδινάνδος Μαγγελάνος

Ο Φερδινάνδος Μαγγελάνος γεννήθηκε στην Πορτογαλία γύρω στο 1480, με γονείς ευγενείς της πορτογαλικής αριστοκρατίας. Ο αιφνίδιος θάνατός τους ωστόσο όταν ο Μαγγελάνος ήταν 10 ετών θα τον φέρει στη βασιλική αυλή, με την αριστοκρατική καταγωγή του να του εξασφαλίζει τη θέση του προστατευόμενου της βασίλισσας. 

Ο νεαρός Φερδινάνδος φοιτεί στο βασιλικό σχολείο  στη Λισαβόνα, όπου έρχεται σε επαφή με μεγάλα πνεύματα της εποχής, την ίδια ώρα που μαθαίνει αστρονομία, χαρτογραφία και πλοήγηση με τη βοήθεια των άστρων, γνώσεις που θα του φανούν φυσικά πολύτιμες στις κατοπινές του περιπέτειες...

 http://youtu.be/ijSk7uv4nbIΟ πορτογάλος εξερευνητής έθεσε τη ζωή του σε κίνδυνο για να βρει έναν νέο δρόμο προς την Ινδία, περιπέτεια που θα του στοίχιζε τελικά τη ζωή του. Κι όταν το πλήρωμά του ολοκλήρωσε τον περίπλου της Γης που είχε οραματιστεί ο Μαγγελάνος, ο κόσμος θα ήταν πλέον ένα καλύτερο μέρος: η Γη ήταν σφαιρική πέρα από κάθε αμφιβολία, μια νέα θαλάσσια οδός είχε μόλις ανοίξει…...

Διαλεχτή Λαμπάκη 

ΠΗΓΕΣ: http://el.wikipedia.org/, http://www.newsbeast.gr/