Σενάριο ταινίας: Ο ναυαγός

Trailer for Robert Zemeckis's film starring Tom Hanks, Helen Hunt, Nick Searcy, Chris Noth,



Πρόκληση!

Η ομάδα σου και εσύ καλείστε να γράψετε το σενάριο μιας ταινίας με θέμα 
"Ο ναυαγός"

Φανταστείτε πως είστε ο μοναδικός ναυαγός σε ένα έρημο νησί, στον Ειρηνικό Ωκεανό.  

Αναφέρετε :

• Πώς και γιατί αποφασίσατε να κάνετε αυτό το ταξίδι.
• Ποιος ήταν ο προορισμός σας
• Ταξιδεύατε με κάποιους άλλους μαζί ή μόνος σας
• Πώς ήταν το ταξίδι στην αρχή και τι πήγε στραβά στη συνέχεια
• Πώς έγινε το ναυάγιο
• Πού ναυαγήσατε - περιγράψτε το νησί 

• ήρεμο - ήσυχο νησί ή άγριο - τρομακτικό
• βλάστηση - είδη φυτών
• ακτές - βράχια ή αμμουδιά
• θάλασσα - ήσυχη ή ταραγμένη
•  καιρός
• ήχοι που ακούγονται γύρω σας

Συναισθήματα / Αντιδράσεις σας 

Στο καλύτερο σενάριο θα απονεμηθεί το ΟΣΚΑΡ σεναρίου!!!

Κλέψτε ιδέες!!!

Και να τα αποτελέσματα μας....!

Σενάριο Α΄ 

         Σήμερα το πρωί, μια μέρα όπως τις άλλες ξεκίνησα με τους τρεις συναδέλφους μου το επαγγελματικό μου ταξίδι, από το Λας Βεγκας με προορισμό την Αυστραλία. Στο ταξίδι μας είδαμε από ψηλά πολλά νησιά. Μας ειδοποίησαν από το πιλοτήριο πως θα αντιμετωπίζαμε μερικές αναταράξεις. Ο συνάδελφος μου, μού ψιθύρισε׃ "Θα υπάρξει κάποιο ατύχημα". Εγώ δεν τον πίστεψα. Ξαφνικά άρχισαν να αναβοσβήνουν τα φώτα. Παρέμεινα ψύχραιμος. Μετά από δέκα λεπτά οι αεροσυνοδοί μας πληροφόρησαν ότι μπαίνουμε μέσα σε μια τροπική καταιγίδα. Όλοι ήταν τρομοκρατημένοι εκτός από εμένα που ήμουν ακόμα ψύχραιμος. Σε μια στιγμή ένας κεραυνός μοίρασε το αεροπλάνο στα δύο. Έβλεπα τους συναδέλφους μου να πεθαίνουν. Πίστευα πως θα πέθαινα και εγώ μαζί τους. Την τελευταία στιγμή της συντριβής πιάστηκα από ένα κομμάτι σίδερο. Όλα σκοτείνιασαν. Το μόνο που ακουγόταν ήταν ένα εκκωφαντικό σφύριγμα. Ήταν πολύ τρομακτικό…Με τη βοήθεια του κομματιού του πιάστηκα από ένα βράχο. Προσπάθησα να κοιμηθώ ανάσκελα. Βλέποντας τον έναστρο ουρανό αποκοιμήθηκα. Ξαφνικά με παρέσυρε ένα δυνατό κύμα στη στεριά.

        Κρανγκ! Με τσίμπησε ένα καβούρι και τότε ξύπνησα ζαλισμένος. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι βρισκόμουν σε ένα έρημο νησί. Η χρυσή αμμουδιά και οι γιγάντιοι φοίνικες δημιουργούσαν ένα θαυμάσιο τοπίο. Σηκώνομαι σιγά σιγά, προχωράω και… γκντούπ!! Μια καρύδα πέφτει στο κεφάλι μου. Μόλις κόπασε η καταιγίδα. Η θάλασσα ηρέμισε, είναι σαν λάδι. Ο ήλιος βασιλεύει και καθρεφτίζεται πάνω της, σαν να την χρωματίζει με χρυσό χρώμα. Κάνει πολλή ζέστη. Σε λίγη ώρα πετάχτηκε ένα καταπράσινο φίδι, μάλλον ήταν δηλητηριώδης. Άκουσα το νερό να τρέχει μέσα από τα φύλλα. Καθώς προχωρούσα άκουσα διάφορους ήχους ζώων. Κατάλαβα ότι το νησί θα ήταν άγριο και τρομακτικό. Όταν βρήκα το ρυάκι και έπλυνα το πρόσωπο μου, άρχισα να θυμάμαι τα λόγια του συναδέλφου μου. Ετσί κατάλαβα πως δεν θα πάνε χαμένα. Άρχισα να πεινάω…Έβλεπα του διάφορους ουρακοτάγκους να πηδούν από κλαδί σε κλαδί. Εκείνη την στιγμή σκαρφάλωσα στα δέντρα και μάζεψα όσες πιο πολλές μπανάνες ,και αλλά φρούτα υπήρχαν σε αυτά τα δέντρα. Αφού έφαγα πήρα διάφορα κλαδιά και πήγα στην ακτή, εκεί βρήκα μια σπηλιά. Σκέφτηκα να μείνω για την νύχτα. Προσπάθησα να ανάψω τη φωτιά χρησιμοποιώντας διάφορα ξύλα και χόρτα. Μου πήρε σχεδόν μια ώρα για να την ανάψω. 

        Το επόμενο πρωί ανακάλυψα ένα ημερολόγιο μέσα στη σπηλιά. Όταν το διάβασα τρομοκρατήθηκα γιατί, υπήρχε κι άλλος ένας ναυαγός σε αυτό το νησί και δεν τα κατάφερε. Βγήκα έξω και προσπάθησα να φτιάξω μια βάρκα, με μπαμπού, φύλλα και διάφορα άλλα υλικά που βρήκα στη ζούγκλα. Κατάφερα να κατασκευάσω την βάρκα και στην προσπάθεια μου να φύγω, απέτυχα. Όταν έφτασα πίσω στο νησί, πήγα στη σπηλιά και προσπάθησα να κοιμηθώ. Ξύπνησα ξαφνικά από το  συνεχόμενο κροτάλισμα ενός φιδιού. Έφυγα απ’ την σπηλιά τρέχοντας.            Καθώς έτρεχα σκόνταψα και χτύπησα άσχημα το πόδι μου. Ο κροταλίας με ακολούθησε και με δάγκωσε. Νόμιζα πως θα πέθαινα. Ο πόνος ήταν πολύ φρικτός. Με την λίγη δύναμη που μου είχε απομείνει έσκισα ένα κομμάτι από τα ρούχα μου έδεσα σφικτά το πόδι μου, λίγο πιο πάνω απ’ το δάγκωμα, ώστε να μην προχωρήσει το δηλητήριο. Μπήκα μέσα στη ζούγκλα, όταν ένα φώς με τύφλωσε. Λιποθύμησα! Δύο άνθρωποι κατέβηκαν από το ελικόπτερο και με κουβάλησαν μέσα. Όταν ξύπνησα ήταν πρωί. Αντιλήφτηκα ότι ήμουν σε ένα ελικόπτερο. Μίλησα στον κυβερνήτη. Τον ρώτησα πως με βρήκαν. Μου είπε ότι εντόπισαν το μαύρο κουτί της πτήσης μου. Όταν άκουσα την λέξη ‘πτήση’ τρομοκρατήθηκα και σηκώθηκα. Περπάτησα δύο βήματα μέχρι την πόρτα του ελικοπτέρου. Πάτησα το κουμπί για να ανοίξει η πόρτα…

                                                    …ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

   Για το σενάριο εργάστηκαν οι: 

 Ορνέλα Γέροβα

 Ανδρέας Σαρίδης

 Αναστασία Χατζησωτήρη

 Σαμίρ Μπάτερ

 Παναγιώτα Ούλα και

 Ελευθέριος Βαφειάδης

Σενάριο Β΄ 

Η ιστορία μου αρχίζει όταν με κάλεσε η δουλειά  για ενα ταξίδι.Ταξίδευα από την Αμερική προς την Κίνα, μαζί με ακόμη 20 άτομα.

Η απογείωση ήταν τέλεια.Φαινόταν πως όλα πήγαιναν καλά. Ξαφνικά μαύρα σύννεφα άρχισαν να μαζεύονται κι ο ήλιος εξαφανίστηκε. Το αεροπλάνο άρχισε να κουνιέται. Πανικοβληθήκαμε! Αν δεν έκανα λάθος βρισκόμασταν μέσα σε ένα μαύρο σύννεφο. Η αγωνία κορυφώθηκε. Οι πιλότοι μας ενημέρωσαν πως πέσαμε σε τροπική καταιγίδα. Η μια μηχανή σταμάτησε. Το αεροπλάνο άρχισε να πέφτει. Καθώς πέφταμε όλοι φώναζαν. Ξαφνικά νιώσαμε  το νερό του Ειρινικού ωκεανού. Αρχίσαμε να βουλιάζουμε...Ενα μεγάλο κύμα με έριξε στην ακτή.

Γκτουπ! με βρήκε μια καρύδα στο κεφάλι. Φτου, φτου! έφτυσα την άμμο. Που βρίσκομαι; είπα. Ένιωσα τρομοκρατημένος. Κάτω πρόσεξα την ολόχρυση άμμο και όταν κοίταξα ψηλά κατάλαβα ότι η καταιγίδα κόπασε. Ο ήλιος καθρεφτιζόταν στην θάλασσα και φαίνοταν σαν λάδι.

Από ότι κατάλαβα το νησί ήταν έρημο. Άφησα την βραχώδη  ακτή και πήγα να εξερευνήσω τη ζούγκλα. Φοβόμουν μόνο και μόνο που το σκεπτόμουν, αλλά έπρεπε να μάθω τι υπήρχε στο νησί. Αντίκρισα φοίνικες, μπανανό-δεντρα και κακαόδεντρα. Άρπαξα μια μπανάνα και την καταβρόχθισα. Καθώς προχωρούσα άκουσα τον ήχο του νερού και τον ακολούθησα, είδα ένα καταρράχτη με μια λίμνη από κάτω. Ένιωθα έντονα  την αλμύρα  από το νερό της θάλασσας στο σώμα μου ετσι μπήκα στη λίμνη. Όταν έφυγα απο την λίμνη είδα ένα μεγάλο φίδι που  κρεμιόταν από ένα κλαδί και έτσι έτρεξα γρήγορα πρός την ακτή. Εκεί πέρασα τη νύχτα. Το πρωί ξύπνησα τρομαγμένος. Δεν κομήθηκα καλά. Έβλεπα  εφιάλτες όλη την νύχτα. Οι εφιάλτες με έκαναν να φοβάμαι περισότερο.

Στην συνέχεια πήγα στη ζούγκλα για να βρώ φαγητό και νερό. Πήρα μπανάνες και καρύδες,πήγα στη λίμνη για να πιώ νερό και γύρισα πίσω στην ακτή. Δοκίμασα με ένα ξύλο που έκανα μυτερό, με μια πέτρα,  να πιάσω ψάρια. Τελικά κατάφερα να πάρω ένα αλλά ήταν πολύ δύσκολο. Προσπάθησα να ανάψω φωτιά τρίβοντας δύο ξύλα και τα κατάφερα, όμως μου πήρε αρκετή ώρα. Έψησα το ψάρι και είχα ζεστασιά.

 Πήγα να ανακαλύψω τι υπάρχει στις άλλες ακτές. Βρήκα μια σπηλιά σε μια από της ακτές και έμεινα μέσα. Κάθε μέρα που περνούσε χάραζα  στους βράχους της σπηλίας μια γραμμή που σήμαινε ότι περνούσε μια μέρα, έτσι δεν έχανα την αίδθηση του χρόνου. Ξαφνικά καθώς καθόμουν στη σπηλιά άκουσα ένα δυνατό  σφύριγμα. Φοβήθηκα αλλά δεν δίστασα να δω τι υπάρχει  μέσα. Καθώς προχωρούσα εμφανίστηκαν μπροστά  μου πολλές νυχτερίδες που πέταξαν με μανία προς το μέρος μου.

Βγήκα γρήγορα έξω και ηρέμησα. Άκουγα τα πουλιά να τιτιβίζουν. Αφού πέρασε λίγη ώρα έριξα μια πέτρα στην σπηλιά για να βεβαιωθώ πώς οι νυχτερίδες έφυγαν. Τελικά δεν υπήρχαν άλλες νυχτερίδες και μπήκα μέσα. Καθώς έμπαινα, αντίκρισα ένα σκελετό. Φοβήθηκα! Πηγαίνοντας πολύ προσεκτικά κοντά του  βρήκα  ένα ημερολόγιο στα χέρια του. Διάβασα το ημερολόγιο και ανακάλυψα ότι υπάρχει ένα ηφαίστειο.

1 ΜΗΝΑ ΜΕΤΑ...

Μπούμ!!! <<Τι είναι αυτό;>> είπα. Τότε θυμήθηκα το ηφαίστειο από το ημερολόγιο.Μακάρι να μην είναι το ηφαίστειο! Φώναζα για βοήθεια. Ξανάκουσα τους ήχους και πήγα να βρώ το ηφαίστειο. Τελικά το είδα να κάνει μικρές εκρήξεις  και έτρεξα πίσω στην ακτή. Όταν έφτασα είδα το ηφαίστειο να κάνει όλο και πιο μεγάλες εκρήξεις. Ένιωσα τρομαγμένος.

Ξαφνικά άκουσα ένα διαφορετικό ήχο να έρχεται από ψηλά...   Ήταν 2 ελικόπτερα! Άρχισα να φωνάζω. Η αγωνία κορυφώθηκε. Μου έριξαν μια σκάλα αλλά  ήταν μακριά. Θα καταφέρω  να τη φτάσω πριν να εκραγεί το ηφαίστειο;

Για την ομάδα εργάστηκαν:

Αναστασία Στυλιανού

Αλέξανδρος Καραντώνης

Δημήτρης Μακρίδης

Αιμίλια Μπατάρ

Διαλεχτή Λαμπάκη

Σενάριο ομάδας Γ

-         Louisa αγάπη μου θες να πάμε ένα ταξίδι στη Χαβάη, έτσι για διακοπές του καλοκαιριού;

- Ναι, φυσικά αγάπη μου!

Καθώς ταξιδεύαμε υπήρχε μια βλάβη στο πίσω μέρος του αεροπλάνου. Τότε οι αεροσυνοδοί μας ειδοποίησαν για να μην πανικοβληθούμε και μας είπαν να μην ανησυχούμε γιατί όλα θα πάνε καλά. Ξαφνικά το αεροπλάνο έκανε πλαγιές κινήσεις και σταδιακά άρχισε να χάνει ύψος.

Νιώθω ένα κύμα να με χτυπάει στο πρόσωπο. Ανοίγω τα ματιά μου, βρίσκομαι μπρούμυτα στην ολόχρυση αμμουδιά. Συνειδητοποιώ πως βρίσκομαι σε ένα έρημο νησί. Ξαφνιάζομαι! Σηκώνομαι και αρχίζω να φωνάζω. << Εεεεεε! Είναι κανείς εδω;>> φώναζα και ξανά φώναζα αλλά τίποτα, κανείς δεν ήταν εκεί. Φοβισμένος και με την αγωνιά μου να είναι στα ύψη, κάθισα στην ολόχρυση αμμουδιά κάτω από μια πανύψηλη φοινίκια. Έβλεπα τον ήλιο να καθρεφτίζεται στην θάλασσα.

 Άρχισα να σκέφτομαι τι θα απογίνω πως θα καταλήξω. Ο ουρανός σκοτείνιασε <<πλησιάζει βροχή >>είπα. Έτρεξα να βρω καταφύγιο περάσω την νύχτα. Λίγο παραπέρα βρήκα μια μικρή σπήλια . Άναψα φωτιά , κάθισα και σιγά σιγά αποκοιμήθηκα.

                                                          Την επομένη μέρα

Ξύπνησα  και είδα έναν πολύχρωμο παπαγάλο πάνω στο κεφάλι μου.  Όταν τον είδα τρόμαξα. Ο παπαγάλος συνεχεία έλεγε <<αγάπη μου, που βρίσκεσαι;>> συνεχεία και συνεχεία έλεγε αυτό το πράγμα.  Κατόπιν συνειδητοποίησα ότι ο παπαγάλος άκουγε αυτή την φράση από εμένα γιατί όταν κοιμόμουν  παραμιλούσα. <<Γκρρρρρ! πείνασα>> κάθισα και άρχισα να σκέπτομαι τι μπορούσα να φάω.

Μπαίνω στη ζούγκλα για να βρω κάτι να φαγητό.  Προχωρώ και βλέπω μια πετρά και πάνω έγραφε με σκαλισμένα γράμματα κάτι και δίπλα  είχε  ένα σκελετό <<Ααααα!  Νεκρός >>  φώναξα  <<μάλλον αυτός σκάλισε τα γράμματα πάνω στην πετρά>>. Τα γράμματα φαινόταν να είναι λατινικά. Με ένα φύλλο καθάρισα την πετρά και πάνω είχε σκαλισμένο ένα χάρτη. << Πρέπει να το εξερευνήσω. Μπορεί να με βοηθήσει να φύγω από εδώ. >> Ακλούθησα τον χάρτη και  πήγα βαθιά στο δάσος. Στον δρόμο μου είδα ένα ……………………….. τεράστια γέρικα δέντρα, πολλά αγρία ζώα που τους ξέφυγα με μεγάλη τύχη και είχα και τον παπαγάλο  να λέει ότι λέω.

Έφτασα στο τέλος του   χάρτη άλλα δεν βρήκα τίποτα πάρα μονό μια καρύδα. Την πήρα, την μοίρασα στα δύο  και  ήπια το χυμό της. Καθώς  περπατούσα στο έδαφος αντίκρισα ένα σχίσμα. Ξαφνικά έγινε ένας μικρός σεισμός περίπου 4 ρίχτερ. Τότε ένα κομμάτι από το ραγισμένο έδαφος άνοιξε και  κάποια σκαλιά άρχισαν να ανεβαίνουν στην επιφάνεια. Κατέβηκα τα σκαλοπάτια και στο βάθος είδα μια βάρκα. Μπήκα μέσα …με οδήγησε στον ωκεανό. Τότε είδα τις ακτές της Αμερικής…

Τα παιδιά που δούλεψαν για το σενάριο:

Αναστασία Χαραλάμπους

Κωνσταντίνος Κονιαράκης

Μαρίνα Χριστοφόρου

Σοφία Δεμουρτσίδου

Γιώργος Μιχαήλ

Ξένια Μιχαήλ

 

Σενάριο ομάδας Δ

 Εγώ -Θα πάω για δουλειά στο Σίδνεϋ.
Γυναίκα -ΟΧΙ!!! Μη φύγεις από το Σαν Φρανσίσκο, σε παρακαλώ!
Εγώ -Δεν μπορώ, πρέπει να φύγω
   Την επόμενη μέρα, αρχίζω να ετοιμάζω τα πράγματά μου. Αύριο θα είναι η μέρα του ταξιδιού μου. Όταν πηγαίνω στο αεροδρόμιο ρωτώ πότε φεύγει το αεροπλάνο για το Σύδνεϋ και μου λένε ότι έφυγε πριν 5 λεπτά!
Εγώ -Μα γιατί, μου είπαν ότι θα έφευγε σε 30 λεπτά.
Υπεύθυνος-Μα σου στείλαμε μήνυμα και σου είπαμε ότι θα φύγει 35 λεπτά νωρίτερα.
Εγώ-Ένα λεπτό να κοιτάξω το κινητό μου. Ωχ ναι, είχατε δίκαιο.
Χωρίς να χάσω την ψυχραιμία μου τον ρωτώ πότε φέυγει το επόμενο αεροπλάνο για το Συνδεϋ.
Υπεύθυνος-Σε 2 ώρες κύριε.
Μετά από μιάμιση ώρα…
Εγώ-Ευτυχώς Θεέ μου έχω μπει στο αεροπλάνο για το Σύδνεϋ.
Σε μισή ώρα το αεροπλάνο ξεκινά. Στην αρχή όλα πηγαίνουν καλά. Καθώς είμαστε στον Ισημερινό, κάτι αρχίζει να πηγαίνει στραβά. Εμφανίζεται ο τυφώνας Χαϊγιάν που ταξιδεύει προς τα ανατολικά, μας παίρνει νότια. Είναι νύχτα. Ξαφνικά όλοι κλείνουμε τα μάτια μας γιατί το αεροπλάνο θα πέσει.
    Καταπίνω αλμυρό νερό! Ξυπνώ αμέσως! Όταν σηκώνομαι συνειδητοποιώ ότι είμαι σε ένα έρημο νησί. Αλλά το μόνο που σκεφτόμουν ήταν που πήγαν οι άλλοι; Έχουν πνιγεί; Κοιτάζω από πάνω και βλέπω τεράστιους φοίνικες. Οι ακτές είναι αμμώδεις και μέσα στην θάλασσα υπάρχουν κοφτερές πέτρες. Τα σύννεφα είναι στην ανατολή και μάλλον το απόγευμα θα βρέξει. Είμαι τρομοκρατημένος και δεν ξέρω τι να κάνω. Τότε, μου έρχεται η ιδέα να εξερευνήσω την ζούγκλα. Προχωρώ προς το καταπράσινο δάσος. Με τα χέρια ανοίγω κάτι τεράστια φύλλα μπανανιάς που μοιάζουν με κουρτίνα. Αντικρίζω έναν υπέροχο παράδεισο. Ακούω τις κραυγές και τα τιτιβίσματα των πολύχρωμων πουλιών, και το θρόισμα των φύλλων. Όλα ήταν αρμονικά. Πίσω από έναν καταρράκτη βλέπω μια στοιχειωμένη σπηλιά. Όταν μπαίνω βλέπω από πάνω σταλαχτίτες που επάνω τους υπήρχαν νυχτερίδες. Προχωρώντας λίγο πιο μέσα, βλέπω τρεις διαδρόμους. Έπρεπε να διαλέξω ένα από αυτούς τους τρεις και διάλεξα τον τελευταίο. Στην πορεία βλέπω έναν σκελετό να κρατά ένα ημερολόγιο που γράφει: «Βρες το κλειδί αν θέλεις να φύγεις από το νησί». Όταν βγαίνω έξω από τη σπηλιά, αρχίζω να ψάχνω το κλειδί. Ψάχνω και ψάχνω μα δεν βρίσκω τίποτα. Προσχωρώ κι άλλο και βλέπω κάτι να λάμπει! Το παίρνω και διαβάζω την χαραγμένη επιγραφή: «Αν θέλεις να βρεις το κλειδί πήγαινε εκεί που ξεκίνησαν όλα». Πηγαίνω εκεί που βρέθηκα και αρχίζω να ψάχνω το κλειδί. Όταν βλέπω το ηλιοβασίλεμα καταλαβαίνω πως θα νυχτώσει, και πρέπει να βρω ξύλα για τη φωτιά. Μόλις βρήκα τα ξύλα άρχισα να ανάβω τη φωτιά. Τώρα πρέπει να βρω φαγητό. Ξαφνικά εμφανίζονται 2 ψάρια στην ακτή και με το πρώτο ξύλο που βρίσκω τα σκοτώνω και τα παίρνω. Ακολούθως τα ψήνω. Όταν τελειώνω το φαγητό ξαπλώνω κάτω από μια φοινικιά και κοιμάμαι.
    Το επόμενο πρωί, κάτι  αντικρίζω στην κοιλιά μου. Είναι το κλειδί! Χωρίς να χάσω χρόνο, πηγαίνω στην σπηλιά, μπαίνω στον τρίτο διάδρομο και βρίσκω μια πόρτα. Την ανοίγω και βρίσκω έναν χάρτη. Μόλις τον παίρνω η σπηλιά αρχίζει να γκρεμίζεται! Τρέχω προς τα έξω. Μόλις βγαίνω έξω απ’ την σπηλιά, διαβάζω τον χάρτη. Ο χάρτης με οδηγά…

Για το σενάριο αυτό δούλεψαν οι:
Εμμανουήλ Ονησιφορίδης
Κωνσταντίνα Νεοφύτου
Σάββας Παπουνίδης
Χριστιάνα Μαρίνου
Ζαχαρίας Σταύρου
Ισαβέλλα Παπακωνσταντίνου

 

Αναστασία , Δημήτρης , Αλέξανδρος, Διαλεχτή και Αιμίλια:
οι νικητές του διαγωνισμού ζωγραφικής απόδοσης του σεναρίου της ομάδας τους...